kępa

[Łucja]

a na piaszczystym brzegu Wisły
zaraz za łąk pustych połacią
stoi wiosenny łan wikliny
i tylko wrony nad nim kraczą

i szumi jakieś stare czasy
gdy żołnierz Polak szedł na kępę
ukryty w trawach z pistoletem
by nie przejść przez niemiecką mękę

a wokół nurty starej rzeki
ląd mały który był schronieniem
wieśniacy nocą pomoc nieśli
w ciemności i strachu westchnieniem

minęła wojna przyszła wiosna
żołnierz na brzegu nią oddycha
i niesie wsią się pieśń radosna
że nikt już na niego nie czyha

ot i wyszumiał łan wikliny
historię wojny- jego los
a na pamiątkę opowieści
pozostał pusty kosz

[Mchuszmer]

Cześć, Łucja:-) Jest potencjał, podoba mi się pomysł z łanem wikliny, zwłaszcza wyszumianym. Fajnie, że urozmaicasz rytm w zakończeniu. Warto byłoby popracować nad takimi tekstami.
Rymy w większości nie są najciekawsze i pojawiają się różnie, ale spodobał mi się nienachalny rzeki-nieśli i szukałbym takich właśnie.
Rytm w kilku wersach łamie się. Np. w drugim wersie, chcąc dopasować akcent do pozostałych (gdzie kładziemy go np. na łan), musielibyśmy wybić go: pustych, tymczasem naturalnie kładziemy go na pustych. Można zapisać:
zaraz za pustych łąk połacią
A ostatni wers czwartej strofy:
że nikt na niego już nie czyha
Rytm zaburzony w ten sam sposób również tu: "w ciemności i strachu westchnieniem", poza tym zawiły jest tu szyk i czytam niezbyt zrozumiale - wieśniacy nieśli pomoc strachu westchnieniem?
W 15. wersie trochę zgrzyta współbrzmienie wpadających na siebie "wsią się" (choć nie wiem, co tu zaradzić).
historię wojny - jego los (tu brakowało spacji przed znakiem).
Pozdrawiam:-)

[Łucja]

Cześć, Łucja:-) Jest potencjał, podoba mi się pomysł z łanem wikliny, zwłaszcza wyszumianym. Fajnie, że urozmaicasz rytm w zakończeniu. Warto byłoby popracować nad takimi tekstami.
Rymy w większości nie są najciekawsze i pojawiają się różnie, ale spodobał mi się nienachalny rzeki-nieśli i szukałbym takich właśnie.
Rytm w kilku wersach łamie się. Np. w drugim wersie, chcąc dopasować akcent do pozostałych (gdzie kładziemy go np. na łan), musielibyśmy wybić go: pustych, tymczasem naturalnie kładziemy go na pustych. Można zapisać:
zaraz za pustych łąk połacią
A ostatni wers czwartej strofy:
że nikt na niego już nie czyha
Rytm zaburzony w ten sam sposób również tu: "w ciemności i strachu westchnieniem", poza tym zawiły jest tu szyk i czytam niezbyt zrozumiale - wieśniacy nieśli pomoc strachu westchnieniem?
W 15. wersie trochę zgrzyta współbrzmienie wpadających na siebie "wsią się" (choć nie wiem, co tu zaradzić).
historię wojny - jego los (tu brakowało spacji przed znakiem).
Pozdrawiam:-)

Prawdę mówiąc- historia na faktach.
Cieszy mnie Twoja wypowiedź. Znów praktycznie nie zrobiłam korekty. Czasami wymykają mi się skróty myślowe. Skopiowałam Twoją wypowiedź. Popracuję nad wierszem. Dziękuję

[EdwardSkwarcan]

W drugiej i ostatniej strofie łatwizna, czyli rymy nie kompletne.
Schronieniem - westchnieniem i oddycha - czyha są rymami sprzed lat.
Bez zachwytu.

[Leon Gutner]

Na pamiątkę opowieści w zadanym temacie - jak znalazł .

Z uszanowaniem L.G.