czy wiesz że

[EdwardSkwarcan]

miłość światła pożąda w blasku twoich spojrzeń
serce tęskniąc chce sięgać po intymny pokarm
by owoc zakazany czas w bezsennych strofach
umilał w dreszczach nucąc rozkoszy melodię

marzę rozwiązłe wersy w metaforach podniet
zespolić w piersi wiersze obopólnych doznań
by trwała więź w sekretnie splecionych ramionach
chciwy raj oddawała w rozognione dłonie

czule pragnieniem sięgam pieszcząc nagi motyw
sen przywodzi miraże płonącej kobiety
wędrujemy bezwstydnie w tym zbliżaniu odkryć

muzykalny telefon słowem nie pocieszy
gdy nocne wizje piszą zmysłowy erotyk
myśl wyobraźnią snuje wirtualne grzechy

[mirek13]

Się znamy przelotnie, Edwardzie, z kilku miejsc.
Więc pozwolę sobie dać własne zdanie. To pięknie zrytmizowany wiersz. Klasyczny i lecący onirycznie.
Przekaz przytłacza ilość przekombinowanych metafor. Niektóre wyglądają jak zadania dykcyjne dla obcokrajowca:
czule pragnieniem sięgam pieszcząc nagi motyw
To poetycki Barok. Śmiem twierdzić nawet, że już Rokoko.
A to jak wiadomo, przeszło w Manieryzm.
Tu przeszło.

[EdwardSkwarcan]

Więc pozwolę sobie dać własne zdanie. To pięknie zrytmizowany wiersz. Klasyczny i lecący onirycznie.
Przekaz przytłacza ilość przekombinowanych metafor. Niektóre wyglądają jak zadania dykcyjne dla obcokrajowca:
czule pragnieniem sięgam pieszcząc nagi motyw
To poetycki Barok. Śmiem twierdzić nawet, że już Rokoko.
A to jak wiadomo, przeszło w Manieryzm.
Tu przeszło.

Ja wolę metafory zamiast wypełniaczy, stąd tylko jeden zaimek.
Lubię upchnąć maksimum, bo zwyczajność mnie nuży.
Epok nie liczę i podziwiam wszystkich z przeszłości, bo byli wielcy.
Dziękuję za zerknięcie.

Dodam, że wiersz pisany na konkurs walentynkowy, gdzie wymagano użycia pewnych rzeczowników i to wymuszało inne posunięcia, czyli reakcja łańcuchowa.

[em_]

Wszystko ładnie ale
miłość światła — w sumie nie rozumiem, co to miało znaczyć,
a i nie brzmi zbyt lotnie..
Pozdrawiam

[mirek13]

To tylko jedna z upchniętych tu metafor, której nie rozumem.
To są właśnie wypełniacze, a jakiego rodzaju, to już odrębna kwestia.
Wszystko świeci pięknie, no, ale rad też świeci. A w nadmiarze - zabija.
PS. A jakie znaczenie dla jakości ma fakt, że wiersz jest pisany na jakiś konkurs i jakąś okazję? Faktycznie, mamy rad i reakcję łańcuchową.

[Leon Gutner]

Wirtualne grzechy ? ciekawe ciekawe

Z przyjemnością L.G.

[tabakiera]

Stylizowany na stary Sonet, trzymający rytm kosztem z lekka przesadzonych jak na obecne czasy dopełniaczówek i epitetów oraz inwersji, ale taki styl.

[EdwardSkwarcan]

Wszystko ładnie ale
miłość światła — w sumie nie rozumiem, co to miało znaczyć,
a i nie brzmi zbyt lotnie..

Weź cały wers.

miłość światła pożąda w blasku twoich spojrzeń

Że moja nie muszę ładować zaimka.
Skoro się zapomina jak błyszczą podniecone oczy i wyrywa część wersu, by szpilkę pod żebro heh

PS. A jakie znaczenie dla jakości ma fakt, że wiersz jest pisany na jakiś konkurs i jakąś okazję? Faktycznie, mamy rad i reakcję łańcuchową.

Ma, bo konkurs wymagał użycia pewnych wyrazów i jeśli ich jest dziesięć, to wymusza wiele.

Wirtualne grzechy ? ciekawe ciekawe

I takie bywają.

Stylizowany na stary Sonet, trzymający rytm kosztem z lekka przesadzonych jak na obecne czasy dopełniaczówek i epitetów oraz inwersji, ale taki styl.

W sonetach inwersja jest dopuszczalna, a dopełniacz poprawia płynność.
Dziękuję za komentarze.

[em_]

Rzeczywiście...
Nie doczytałam, jak trzeba

[tabakiera]

Inwersja jest zawsze dopuszczalna, to nie grzech.
Dopełniacz poprawia płynność w niektórych przypadkach, często to pójście na łatwiznę.

Wszystko jest dobre, jeśli z umiarem.
Tu widzę nadmiar w/w środków. Metafory podniet, wiersze obopólnych doznań, rozkoszy melodia, nagi motyw - mnie to bawi.

Bez urazy, wyrażam tylko opinię.