Miłość agenta

[Lucile]

Przystojny, elokwentny, uroczy bon vivant* przedwojennego Berlina.
Wielbiciel kobiet i koni. Pożeracz serc znudzonych, niezaspokojonych żon
wysokich funkcjonariuszy państwowych.

One - spragnione namiętnych wzlotów - stawały się łatwą zdobyczą.
Nie tylko w łożu, jednak nie o to chodziło.
Sprawdzianem miłości i oddania były z wdziękiem wynoszone raporty
z gabinetów, pracujących dla Rzeszy, mężów.

Te, o najwyższym stopniu tajności, najhojniej wynagradzał gorącymi
pieszczotami jurny Polak. No, bo skoro tamci nie zaspakajali tęsknot,
to niewystarczającą karą byłaby tylko zwyczajna niewierność;
Renate, Gizelle, Lotty, Xeni, Lei.

Koniec romansów tragiczny;

z powodu profesji wytwornego rotmistrza brudny topór
magdeburskiego rzeźnika
przeciął szyje jego kochanek -
Benity i Irene.

----------------------------
Jerzy Sosnowski, przedwojenny, podwójny, a niektórzy sądzą, że nawet potrójny superszpieg.
Polski James Bond.
W Niemczech posługiwał się nazwiskiem Georg von Nalecz – Sosnowski i Ritter von Nalecz.
W Berlinie, w latach 1926 – 1934, kierował placówką polskiego wywiadu „IN – 3”.
Za udział w wojnie polsko – bolszewickiej odznaczony orderem Virtuti Militari.

[pan_ruina]

100:)

Dobrze, że poświęciłaś jurnemu Jurkowi;) z jakiej urody niemry słyną - wszyscy wiemy. Tym większy podziw i szacunek za poświęcenie dla naszego agenta:)

albowiem

Kosmetyka. Tylko to bym zmienił.


Jest ok:))

[Lucile]

Dobrze, że poświęciłaś jurnemu Jurkowi;) z jakiej urody niemry słyną - wszyscy wiemy. Tym większy podziw i szacunek za poświęcenie dla naszego agenta:)

Najpierw oddam głos samemu Jerzemu Sosnowskiemu (1896 - lata II wojny światowej?):

Szpiegostwo to pasja jak sport, takie swoiste zawody, w których walczy się mózgiem... owszem jest niebezpieczne, ale też jakże frapujące.

Cieszę się, że udało mi się zamknąć w stu słowach (nie pozbawiając czytelności), mały fragment dziejów tego niezwykłego człowieka. Długo i dużo by na temat jego życia pisać, także - o owianych tajemnicą i rozmaitymi przypuszczeniami - latach ostatnich, po (prawdopodobnym) aresztowaniu przez NKWD. Niestety, za mało na ten temat wiem.
Dziwię się, że tak barwna postać; szpieg, kawalerzysta, legionista w brygadach Piłsudskiego, major Wojska Polskiego, niezwykle przystojny mężczyzna, człowiek który, na długo przed wybuchem wojny, zdobył plany inwazji na Polskę, skazany na śmierć za szpiegostwo przez Niemców, a po jego wymianie za pracowników Abwehry, także przez polskie sądy, do tej pory nie doczekał się wielkiej, pełnometrażowej produkcji.
Nie jestem pewna, ale chyba toczy się (jeżeli tak, to niemrawo, bo nie widzę i nie słyszę odbicia w mediach) proces jego rehabilitacji.

Lucile pisze:
albowiem
Kosmetyka. Tylko to bym zmienił.

może po prostu odrzucić „al” i pozostanie „bowiem” - dobrze będzie? Czy może coś stosowniejszego mi podpowiesz?

Dziękuję i pozdrawiam
Lu

[pan_ruina]

może po prostu odrzucić „al” i pozostanie „bowiem” - dobrze będzie? Czy może coś stosowniejszego mi podpowiesz?

Może... Jak wolisz:) aż taki pyszniutto to nie jestem, żeby sugerować co jest lepsze. Dla mnie albowiem nie wchodzi, nie używam, chyba, że stylizuję. Podobnie z 'me' 'twe' 'zaprawdę' itp...

S.