Nie dość

[Alek Osiński]

tej zimy
zasypało nas po uszy
po uszy odkryliśmy
to mógłby być dom
gdybyśmy potrafili
objąć ją w posiadanie

a tak jedynie hubka śniegu
i dotyk w chłodnym przekonaniu
piec i chleb
który jest winny złamania
język na rozkazy

a dopiero
kleimy się z puchu
co w nocy zasiali
dziad i baba
bardzo czarni oboje

i gdyby tylko można zapamiętać
o co im chodziło
chodziło by nam
o to samo

[bartosia]

to jakby po nalewce z tego, co zasiali dziad i baba...

[eka]

Siała baba mak, nie wiedziała jak, a dziad wiedział, nie powiedział, a to było tak:
I jak to szło dalej?
Właśnie i stąd świetna pointa i nie tylko, bo:

gdybyśmy potrafili
objąć ją w posiadanie

a tak jedynie hubka śniegu

Klejenie się z puchu.
Bardzo delikatny, liryczny fragment.

Celne z łamaniem chleba z metaforycznego pieca.
Wykorzystanie znanych frazeologizmów i dziecięcej wyliczanki do materii relacji.
Mistrzu czucia słowa -

[em_]

Świetne

[Gajka]

Świetne

[Alek Osiński]

po nalewce z tego, co zasiali dziad i baba...

no, oni to akurat zawsze po jakiejś nalewce;)

Wykorzystanie znanych frazeologizmów i dziecięcej wyliczanki do materii relacji.

No tak, Ewo, jeszcze jeden znany wierszyk był tutaj jakby inspiracją;)

Dziękuję Wszystkim pięknie za komenty

[eka]

jeszcze jeden znany wierszyk był tutaj jakby inspiracją;)

Myślę, myślę... i nic.
Podpowiesz?

[Alek Osiński]

Myślę, myślę... i nic.

To ten Pana Kraszewskiego, bodajże...

[eka]

Aaa... pewnie o tej, co przez komin wejść musiała, tak?
Taką inspiracją naprawdę zaskoczyłeś.

[Alek Osiński]

Jasne. Był sobie dziad i baba. Super wiersz:)