Opera mydlana

[mirek13]

Rozgarnęłaś palcami strumyki siwizny.
Wytrząsnęłaś bemolle jak płatki łupieżu.
Mistralu mego zamku, mój Boże,
pomożesz?
Ten świat taki dziwny.
Tyle smutku mi mruga teraz na kołnierzu.

Kochany, piszesz listy na igłach sosnowych,
a w warstwach powietrza ukrywasz chmurności.
Dotykałeś mnie przecież w alejkach parkowych.
Że mało?
Za mało.
Czas nie znał litości.

DNA masz straszne – zszarpane, rozwiane
jak te źdźbła trawoziół zakręcone wiatrem.
Kiedyś będę z tobą - kiedyś - tak nad ranem
włożę płaszcz...
Zostaniesz?
Kochany – zostanę.

To zostań. Spiję rosę z rzęs wrzosów liliowych.
Tych, co cię okryją w połoninach lata.
Ktoś szepce...
Kto, kochany?
Czas lekcje odrobił.
Da nam siebie, lecz tylko w równoległych światach.

Jesteś?
Tak, traviata.


Traviata (wł) - zagubiona, zabłąkana.

[eka]

No tak, tytuł oczywiście usprawiedliwi rosę z rzęs wrzosów liliowych, a jakże i jeszcze kilka sentymentów, w tym dopełniaczowych. Przezorny zawsze przygotowany do odparcia ciosów : )
Więc jest i samokrytycyzm, bo bemole... jak płatki łupieżu, czy wysokie C w zwrotach do instancji wyżej.
No ładnie, ładnie peelu pogrywasz.
: )

[mirek13]

- Nieważne co się stosuje.Ważne, żeby dobrze - powiedział Casanova, zawiązując starannie płócienną prezerwatywę.
Dzięki, Eka.

[biegnąca po fali]

[Leon Gutner]

Mądrala ten Casanowa ale do rzeczy

Wiersz tym razem bliski moim nastrojom .
Forma też i naprawdę ją doceniam .
Zastanawiam się czy ten dwu wers na końcu potrzebny .
I trochę mi przeszkadza niefortunne " mego zamku "

Poza tym przyjmuję z przyjemnością .

Ukłony L.G.

[witka]

Takie teksty się fajnie odbiera.
Liryka, wiedza, wrażliwość, błysk pod postacią choćby łupieżu.
Wart szczerego, z braku laku emotikowego

[mirek13]

Leonie, różnicę pomiędzy naszym postrzeganiem poezji rymowanej zawarłem pod "Jurasic park".
To nie grzech i strzelać do siebie nie będziemy.
Takich wierszy, w jak twierdzisz, Twoim klimacie, mam sporo.
Może się kiedyś wrzuci.
Ale w dalszym ciągu będę uważał, że taka poezja to już przeżytek.
Rymowańce nie są już dobrze postrzegane. Jako anachronizm i staroć. Szczególnie jak operują metaforyką i konstrukcją sprzed dziesięcioleci.
Ja uważam, że taka poezja nie wyczerpała swojego potencjału. Może jeszcze porwać, tylko właśnie musi być już inna, niż Tuwim, Asnyk, czy Leśmian.
Takie wiersze jak Twój, czy mój są piękne, ale dla wąskiej grupy koneserów.
Witka, gdzie jest ukryty pas szachidy?
Teraz akurat żartuję. Dzięki.

[witka]

Kiedyś napisałem, że bielizna korekcyjna ma wiekszą siłę rażenia niż pas szachida.
Podtrzymuję to.
Całkiem poważnie.

[mirek13]

Ona faktycznie podtrzymuje.

[Leon Gutner]

Zaszczytnie zatem spocznę sobie w alejach przeżytków poezji rymowanej
Nowości znoszę dobrze tylko w technologii

Z uszanowaniem L.G.