berek( remake)

[witka]

w czasie przeszłym kopalnym talerze nietknięte stawiane jak zarzuty
nieodsunięte po paru kęsach życie nie posmakowane

dziewczęca rozsada wybujała dojrzała na wyrwanie opuszkami palców
pierwsze rwania haftek i zgrzytanie zamków w pałacach na lodzie

proza kobiet nie w stanie surowym przystępnych w zasięgu kilku słów
otwartych jeszcze na nowe zasłony zapach sierści

nogami rozwodzących się z poezją niesakramentalny krzyżyk na drogę
doganiam wstyd przepłoszone wspomnienia

w workach przydrożnej frasobliwości można zostawić wszystko co złe umyć ręce
uszczelnić oczy

[eka]

Bardzo na tak wobec tej metaforyki, Witka.
Czytelnie a niejednoznacznie opowiedziane.