Kwietnica

[skaranie boskie]

Kwietnica

Kolejny miesiąc rozbił się o brzozę;
ktoś cicho szepnął – spoczywaj w pokoju.
Tłum się z ideą szaleńca szamocze,
nie cichnie stypa pośród pustych stołów.

Kolejny miesiąc rozbił się w domysłach,
zimową scenę wiatr targał nocami
i chociaż pamięć blaskiem znicza przyschła -
nóż martwe ciało do żywego rani.

Tak się rozsiała nienawiść nad polem,
jak mgła, co skryła nieomylność dumną;
każdy próbuje zagrać swoją rolę,

pomny na młodość i chmurną, i durną -
niejeden chciałby stanąć na cokole.
Daj kurze grzędę…
Ciszej nad tą trumną!



Peschiera del Garda (IT)
13 marzec 2017



skaranie boskie

[alchemik]

Świetny wiersz, Robercie. Ale jest na tyle uniwersalny, że nie powinien być w okolicznościowych.


Jurek

[tabakiera]

Cóż, interpretacja zbędna.
Kwietnica, miesięcznica, może tygodnica?
W miarę delikatnie prosisz, żeby dać spokój ludziom, którzy zginęli (nie polegli) w katastrofie.
Szaleństwo i gloryfikacja ofiar Smoleńska przynosi odwrotny skutek.
Tu już wchodzą w grę odrębne interesy.
Cisza nad trumną to zwykły szacunek.

Po "pokoju", przed kropką wkradła się zbędna spacja.

[skaranie boskie]

Po "pokoju", przed kropką wkradła się zbędna spacja.

Chochlik już dostał po łapkach.
Masz rację, Tabakiero. Interpretacja zbędna.

Alchemiku, to jest utwór napisany na okoliczność, więc - jak najbardziej - tutaj.
To kondensat moich przemyśleń, mam nadzieję, że nie przesadziłem w żadnym kierunku.
Miło mi, że Ci się podoba.

[eka]

Wiersz na pewno w dobrym lirycznym warsztacie, trudno mu coś wytknąć pod tym kątem, ale
oczywiście subiektywnie) konteksty literackie (młodość chmurna), pretensje o cokoły, pewność, że lepiej cicho nad tymi trumnami - mnie delikatnie rzecz ujmując, dziwi.
Obciach? Wstyd? Kompromitacja?
W katastrofie zginęła głowa państwa, całe niemal dowództwo wojskowe, ludzie - legendy... a my, Polacy, mamy tej rocznicy nie obchodzić?
Nie znam drugiej takiej katastrofy lotniczej na świecie. O takiej wadze dla struktury państwa.

[skaranie boskie]

Właśnie w tym się różnimy, Eko.
Dobrze, jeśli pięknie.
Co innego bowiem obchodzenie rocznic (nie miesięcznic), a co innego wykorzystywanie okazji do skłócenia społeczeństwa. Pisząc "ciszej nad tą trumną" nie mówię "dajcie spokój wspominaniu", tylko "wspominajmy w spokoju i w pokoju".
Nie chcę rozciągać tematu tutaj, bo to nie miejsce na politykę. Tu jest utwór do miana wiersza aspirujący i - tak jak kiedyś "Tu i teraz" - próbujący łagodzić wszelkie napięcia, przynajmniej okazjonalnie, przy rocznicy właśnie. Obiecuję, że po niej nie omieszkam wytoczyć kilku armatek we właściwym miejscu przeciw tym, którzy... No dobra, niech armatki poczekają. Dziś jest czas refleksji.