poświat. jęki

[ks-hp]

skrzypi. kroki, nienaoliwione drzwi,
brak uszczelki w oknie i gałąź. albo tylko pojedyncze
łóżko, na którym z boku na bok przewracam

poduszki, już zbyt mokre.

[Gloinnen]

Przyzwyczaiłeś nas do długich form, a tym razem jest bardzo krótko.

Mimo to tekst kipi od uczuć, jest ich bardzo dużo. Podoba mi się sposób, w jaki te emocje wydobywasz ze szczegółów, zastosowanych w utworze rekwizytów, a także poprzez zmyślną zabawę nastrojami. Moim zdaniem właśnie o to w poezji chodzi.

Trzeba otworzyć czytelnika na emocjonalne doznania w sposób wyjątkowo wyrafinowany, oddziałując na jego zmysłowość (aspekt wizualny chociażby), zaciekawiając niebanalną mini-narracją (współczesny sposób obrazowania)

Jestem bardzo, bardzo na tak.

Pozdrawiam,


Glo.

[Alek Osiński]

Ten akurat slabiej do mnie przemówił, chociaż nie powiem,
że się nie podoba.

Jednak ten rodzaj liryki najlepiej się prezentuje
moim zdaniem, gdy wszystkie żagle są rozwinięte
na wietrze.

Pozdrawiam

[Marcin Sztelak]

Tekst bardzo skondensowany i nie mówię że to źle, osobiście jednak wolałbym formę dłuższą jakieś rozwinięcie myśli.
Pozdrawiam.

[Gloinnen]

A ja jednak będę konsekwentnie bronić zwięzłej formy, która również może mieć dużą siłę oddziaływania.
Natomiast tytuł już mniej mi się podoba - te "jęki" trochę odstraszają od czytania, nastrajają dość przygnębiająco...

Glo.

[anastazja]

krotko, ale bardzo dobrze oddany obraz...

[ks-hp]

Al,
jest słabszy, zdecydowanie się z Tobą zgadzam, zwykle lubię rozgadywanie, tym razem jednak potrzebowałem krótko i zwięźle.

Marcinie,
ja również.

Anastazjo,
dzięki wielkie.

Gloinnen,
na pewno jęki są przygnębiające, bo takie działanie jęków. Adekwatnie tutaj do pustego łóżka. To prawda, że lubię się rozpisywać. Niewiele mam u siebie miniatur w folderze. Dziękuję pięknie i pozdrawiam.