Pod ścianą

[eka]

Płynie we mnie krew Żyda:
Tuwima, Freuda, Korczaka
- po zawodzie psubrata.

Wasze ciemne ulice,
moje zaś kamienice
rozsypały się klawo
z przedwojenną Warszawą.

Getto dużo ma chleba.
Stanie w ustach jak kamień,

gdy ujawnię te dane

spłynie ze mnie krew Żyda...
lecz dla Jahwe go wydam.

Podzielam w pełni wątpliwości Szymona, szczerze mówiąc, wkurza mnie, że mimo kolejnych podejść, ja po prostu nie wiem, jak zinterpretować.
Tak jak w dwóch pierwszych zwrotkach nawet urodził mi się podmiot - Żyd współczesny, kiedyś bogaty, grubo powojenny, który potrafi zdobyć się na ironię wobec obopólnej, polsko-żydowskiej straty majątku i dawnych różnic, to ten nadmiar chleba w getcie - całkiem wybija mi kontynuowanie jego historii.
Chociaż - zdradzał ukrywających się rodaków? Ale gdzie? W getcie? Nie klei mi się to, tam przecież byli tylko Żydzi.
Wydam chleb, brata - dla Jahwe?
Help - Dorota!
Niedługo rocznica krwawego powstania.

[witka]

Wielka szpera w Łodzi częściowym wytłumaczeniem.
Także rola Jagody w NKWD, u nas Ubeków żydowskiego
pochodzenia, dla których śmierć gojów to pikuś.
Wg Tory , Żyd dla ratowania życia może poświęcić innych.
Ale tutaj pewnie wszedłem na śliski grunt uprzedzeń.
Przedwojennej Falangii.
Ważny jest również aspekt asymilacji, podjęty na wstępie ( brakuje Hemara, pewnie i Marxa ).
Dorocie pewnie chodzi o to, że religie usprawiedliwią
przelanie krwi.Gwarantują przebaczenie, win odpuszczenie.
Napewno sie mylę.
I przez to tekst jest Wielki.

[eka]

Wielka szpera w Łodzi częściowym wytłumaczeniem.
Także rola Jagody w NKWD, u nas Ubeków żydowskiego
pochodzenia, dla których śmierć gojów to pikuś.

W wierszu są warszawskie kamienice, a finał mówi o wydaniu Żyda a nie goja.

Tora pozwala? Możesz zacytować?

[witka]

Warszawskie kamienice nie są całym światem.

Mogę ją tak zinterpretować.Tak jak do pewnego czasu interpretował ją Adam Czerniaków.
Pewnie tam mieszka Dorota.

Wcześniej przyznałem, że mogę sie mylić.

[Elunia]

Sprawia mi trudność odniesienie się do tego utwory bez pewnej dygresji. Dygresji tyczącej się miejsca Żydów w historii Polski. Przed wojną mieli inny status, inny w czasie wojny, a zupełnie inny po wojnie. Pod takim kątem patrzę na ten wiersz.
Podczas czytania wiersza, przypomniałam sobie słowa mojej mamy. Wspominając wojenne czasy przytoczyła napis na ławce w parku "Ławki nasze, dupy wasze", ponieważ na ławkach mogli siadać tylko Niemcy. Przepraszam, ale tak mi się skojarzyło.

Pozdrawiam autora

[tabakiera]

Cóż, daję interpretację odautorską, choć miałam tego nie robić.

Niektórzy Żydzi wpisali się chlubnie w historię (Korczak, Tuwim). Jednak są tacy, którzy ciągle im wypominają pochodzenie (stąd ironiczny psubrat).

Niektórzy cieszą się, że klawo (wyraz z przedwojennej gwary warszawskiej) posypały się kamienice żydowskie.
Tu oczywiste nawiązanie do powiedzenia "wasze ulice, nasze kamienice". Ironia też widoczna.

Chodzi mi o getto współczesne, o odrzucanie Żydów, próby zepchnięcia ich na margines. "Żydzi do gazu" napisane jest na niejednym murze.

Oni jednak sobie radzą, mają sporo "chleba".

Podmiot liryczny dzieli się nim, w imię Boga.
Wie, że niektórym stanie w gardle, gdy ujawni swoje korzenie.
Wie, że przyznanie się do korzeni (wydanie Żyda) może spowodować odrzucenie jego osoby, jednak chce się zjednać ze społeczeństwem i być jego częścią.
Nie chce, żeby pochodzenie mu ciążyło.
W imię Jahwe, w imię uczciwości.


Nawiązanie do wojny, do zmiany statusu Żydów wydaje mi się oczywiste.

Ewo, postawiłaś mnie pod ścianą.
Eluniu, Tobie też dzięki.

Mam oczywiście kilka innych interpretacji, a Witki jest świetna.

[eka]

Chodzi mi o getto współczesne, o odrzucanie Żydów,

Czułam, że to kluczowy wers, ale zafiksowałam się na getcie wojennym.
Teraz wszystko rozumiem.
Dzięki, Dorotko.

[Nula.Mychaan]

Getto dużo ma chleba.
Stanie w ustach jak kamień,

to najbardziej, ale gdyby nie komentarz odautorski, pewnie brzmiałoby jak paradoks

Dorotko bardzo dobry wiersz

[tabakiera]

Dzięki, Nulko.

Wiem, powinnam odautorsko mniej gadać, bo wiersz powinien bronić się sam.
Czasem jęzor zaswędzi.
Z drugiej strony - ludzie pytają, człowiek odpowiada.

[Ava]

Bardzo dobry, a ostatni dwuwers