pycha

[lczerwosz]

zakrzywiona przestrzeń psychiczna wyolbrzymia obraz własny

[jaga]

może i tak

[tabakiera]

Kojarzy mi się ze zmienną ogniskową.
Przybliżanie i oddalanie obrazu (własnego).

Z innej strony:
problemy z osobowością/samooceną czasem zmniejszają, czasem powiększają ego. Bywa, że na przemian.
To prawda stara jak świat.

[Josef Hosek]

zwykle ten, który się sobie przygląda, nie wie o tym....

[lczerwosz]

ale wiele ludzi patrzy jaki robi cień i na tej podstawie sądzi.

[alchemik]

Oczywiście, że to kwestia pseudooptyki.
Dodam, że przestrzeń psychiczna jest nie tylko zakrzywiona ale i pokrzywiona. Gdyby była prosta, to znaczy, że ktoś zrobił lobotomię.
Obraz własny zwykle postrzegany jest przez pryzmat interakcji własnej przestrzeni z przestrzenią innych. To obiektywizuje.
Jedynie narcyzy mają gorzej.

J.E.S.

[alchemik]

Kwestia mierzenia ego według rzucanego cienia.
Przegrana sprawa, bo nie zawsze jest źródło światła. Poza tym musi być ruchome, odległe, ale nie za bardzo, żeby cień się nie rozmył w wielkości kosmosu.

[lczerwosz]

Mój Własny Cień wielkości kosmosu. Cudne.

[eka]

zakrzywiona przestrzeń psychiczna wyolbrzymia obraz własny

Dobre! Czasami jest tak, że nie tylko zakrzywiamy, ale ściśle okręcamy ją wokół ego. Ja i ten świat - puch marny.
Pycha.

[lczerwosz]

Właściwie, to każde podziękowanie za przychylny komentarz może być przejawem pychy. Ona chowa się wszędzie i potem śmieje się w nos. Już tacy jesteśmy.