Rezurekcja

[alchemik]

Noc. Księżyc w pełni.
Judasz upuścił srebrnik.
O poranku cud.

[Liliana]

Cudowny okruch, alchemiku, i bardzo na czasie.
Podziwiam i wszystkiego dobrego na Wielkanoc i na co dzień Ci życzę, Liliana

[Gorgiasz]

Dobre. Wyjątkowo zwarte, przy jednoczesnym bogactwie treści.

[witka]

Dobre.

[Stella]

Za Poprzednikami.

[tabakiera]

O, pamiętam to haiku, nawet parodię do niego pisałam.
Wyszukam.
Wielkanoc wyznacza kalendarz księżycowy.
Judasz upuścił srebrnik.
Zachwycił się pokonaniem śmierci? Zamarł?
A może oddał srebrnik, poczuł winę, odszczekał wszystko i losy świata potoczyły się inaczej, ale na ich zmianę chyba za późno...

[lczerwosz]

A co ma zrobić Bogu ducha winny zjadacz chleba, gdy znajdzie ową monetę na swej drodze. Czy przez to zostanie uznany za współwinnego, jako że korzystać będzie z przybytku z zatrutego owocu, czy jako nieświadomy, uznana będzie jego niewinność.

[Halmar]

Wielka przemiana. Czasem trzeba wielkiego trzęsienia ziemi, by otworzyć się na Nieznane.
O poranku cud

[alchemik]

A co ma zrobić Bogu ducha winny zjadacz chleba, gdy znajdzie ową monetę na swej drodze. Czy przez to zostanie uznany za współwinnego, jako że korzystać będzie z przybytku z zatrutego owocu, czy jako nieświadomy, uznana będzie jego niewinność.

I dlatego poeci oraz kochankowie mają przerypane. Bo srebrnik wbrew grawitacji, wzleciał na nieboskłon.
Czaruje, Bogu ducha winnych zamienia w wilkołaki. I aż chce się wyć do tego zatrutego owocu, który przypomina i zdradę i wybaczenie. Śmierć i zmartwychwstanie.

[eka]

Noc. Księżyc w pełni.
Judasz upuścił srebrnik.
O poranku cud.

Pamiętam doskonale z Wrzeszczy i dyskusję (trochę jak przez mgłę pod nim), ma moc ten okruch.