granica

[e_14scie]

jest taka cierpienia granica
za którą się uśmiech pogodny zaczyna

Cz.Miłosz

--------


jest taka tęskność codzienna
po której tęsknić nie można
drzazga za skórą co śpiewa
pozorna sytość choć głodna

są takie snopy rozkoszy
po których sól w żywej ranie
ugory kłujące stopy
apokalipsy lub zamęt

jest taka szklana granica
za którą drewno poduszką
i pożegnanie w piwnicach
nadziei w przyjazne jutro

są takie kolie na szyi
którymi ślad rzeźbił ścieżkę
błędy gdy nikt się nie myli
słodycze palące pieprzem

gdy robi się wszystko jedno
cokolwiek może się zdarzyć
to próchna desek rozświetlą
północą połowę twarzy

sam nie wiesz ile potrafisz
nie znając swojej granicy
dopiero gdy w fotografii
odnajdziesz spokój
usłyszysz

[Miladora]

Ujął mnie ten wiersz, Listeczku, swoim przekazem.
Bardzo ciekawy jest.

I mam tylko pytanie:
- pozorna sytość nie głodna - "nie głodna" specjalnie osobno?

I małą sugestię:
- sam nie wiesz ile potrafisz
nie umiesz swojej granicy - trochę niezręczny ten wers.
Może:
sam nie wiesz ile potrafisz
nie znając swojej (albo własnej) granicy?

Dobrego

[stary krab]

Pięknie Ewuniu.

są takie snopki rozkoszy
sól w żywej ranie...

[Ewa Włodek]

gdy robi się wszystko jedno
cokolwiek może się zdarzyć
to próchna desek rozświetlą
północą połowę twarzy

sam nie wiesz ile potrafisz
nie umiesz swojej granicy
dopiero gdy w fotografii
odnajdziesz spokój usłyszysz

szczególnie te strofy, Ewo, są niesamowite. Cudny wiersz, znam takie stany, więc jaby dla mnie... Dziękuję Ci za niego...


I bez liku usmiechów posyłam...
Ewa

[Nicol]

Są takie wersy do których
Powroty mają smak malin
Bo światło w nich jak błysk z góry
Oaza widziana z dali

[Leon Gutner]

Jest taka Ev która wierszem ci powie że wszystko ma swoje granice - nawet wtedy kiedy nie ma granicy
Się zaplątałem chyba - ale to wina tych nastrojów .

Z uszanowaniem L.G.

[e_14scie]

Ujął mnie ten wiersz, Listeczku, swoim przekazem.
Bardzo ciekawy jest.

I mam tylko pytanie:
- pozorna sytość nie głodna - "nie głodna" specjalnie osobno?

tak

I małą sugestię:
- sam nie wiesz ile potrafisz
nie umiesz swojej granicy - trochę niezręczny ten wers.
Może:
sam nie wiesz ile potrafisz
nie znając swojej (albo własnej) granicy?

zostawię w ramach l.poetica

dziękuję

[e_14scie]

Pięknie Ewuniu.

są takie snopki rozkoszy
sól w żywej ranie...

pięknie dziękuję Władku

gdy robi się wszystko jedno
cokolwiek może się zdarzyć
to próchna desek rozświetlą
północą połowę twarzy

sam nie wiesz ile potrafisz
nie umiesz swojej granicy
dopiero gdy w fotografii
odnajdziesz spokój usłyszysz

szczególnie te strofy, Ewo, są niesamowite. Cudny wiersz, znam takie stany, więc jakby dla mnie... Dziękuję Ci za niego...


I bez liku usmiechów posyłam...
Ewa

tak to jest, gdy w spokoju możemy przeglądać fotografie, Ewuś

dziękuję Ci ślicznie

[e_14scie]

Są takie wersy do których
Powroty mają smak malin
Bo światło w nich jak błysk z góry
Oaza widziana z dali

za słowa

Jest taka Ev która wierszem ci powie że wszystko ma swoje granice - nawet wtedy kiedy nie ma granicy
Się zaplątałem chyba - ale to wina tych nastrojów .

Z uszanowaniem L.G.

nawet jeśli, to ładnie to zrobiłeś Leo

[skaranie boskie]

Pięknie,... pięknie.
Niby są takie granice, ale chyba nie dotyczą twoich pomysłów, Ewo.