Pomiędzy Scyllą...

[EdwardSkwarcan]

Tak pisał Broniewski.

“Słuchaj, dzieweczko! Ona nie słucha…
To dzień biały, to miasteczko…”
Nie ma miasteczka, nie ma żywego ducha,
po gruzach biega naga, ruda Ryfka,
trzynastoletnie dziecko.

Halmar, widzisz cudzysłów?
Broniewski zaznaczył zapożyczone słowa a Ty coś próbujesz udowadniać nieprawdą.

[Halmar]

He, Halmar, niby dobry przykład. Na pewno dobry.
Ale zauważ, że tu alkoholiczny Broniewski przywalił tak mocno tą Ryfką, że zbladły i usunęły się w cień wszystkie romantyczne ballady i romanse.

A więc, to był zabieg kontrastowania.
Dobrze to zrobił.
Trzeba mu przyznać.

Hmm... Odważna wypowiedź, zważywszy na okoliczności :)
A serio, serio: uważam Waszą dyskusję za ciekawą, jednak jałową poniekąd. Odwołania do literatury są wszechobecne.

Ed, przyznaję Ci rację - zaznaczenie cytatu byłoby tu na miejscu.

[alchemik]

No i walczący Ed.
O co walczysz Ed, o jaką prawdę.
Przecież to ja walczę i wskazuję.
To mnie wkurwiła antyplagiatowa nagonka.
Uświadamiam więc, czym jest, a czym nie jest plagiat.

Nawet nie ujrzeliście treści tego sonetu, bo wciąż macie przed oczami Stepy Akermańskie.
A włożyłem tam trochę swojej i tylko swojej treści.
Wcale nie takiej jednoznacznej. Powiedziałbym nawet, że w ogóle niejednoznacznej.
A mimo to, ten mój pierwszy wers wam ją zasłonił.

Dobry jestem.
Brawo ja

[Halmar]

No i chyba jednak uprażę ten popcorn, jak to Hellena zwykła czynić w takich chwilach :)

[EdwardSkwarcan]

Mnie nie zależy Jurek, choć ruszyłeś mnie sugerując wszystkim coś, czyli postawiłeś mnie w złym świetle publicznie wobec innych. Tak być nie powinno i Ty o tym dobrze wiesz.
Powinieneś odwołać nieprawdziwe sugestie.

[alchemik]

Już miałem iść spać.
Oczywiście odwołuję, choć nic nie sugerowałem.
Tym łatwiej mi odwołać.

Podstawiłeś się, Ed, niepotrzebnie.
Chciałem uogólnić kwestię pożyczania formy.
Tak naprawdę formy się nie pożycza. One istnieją, aby je wypełniać.
Stworzenie swojej własnej formy to trudna sprawa. Ja stworzyłem taką w przypadku wiersza Mgielne tramwaje. I chętnie jej użyczę innym.
Istnieją formy popularne i często podejmowane przez twórców.
Istnieją też formy zamknięte.
Te wymuszają wręcz taki a nie inny zapis.
Trzeba poznać zapis, aby przymierzyć się do formy.
Przykładem villanelle i triolety.

Ed, ja naprawdę niczego złego nie sugerowałem.
Gdyby było inaczej wypowiedziałbym się wcześniej, pod wierszem.

[eka]

Uświadamiam więc, czym jest, a czym nie jest plagiat.

Jedyne co uświadomiłeś, sobie przede wszystkim, to siłę oryginału, która zakryła twoją treść. Okazuje się, że niewielki fragment powszechnie znanego dzieła, i to nawet zmodyfikowany, zawiera potężną broń. Nakierowuje na siebie.
Wywołuje niesmak (o ile nie jest wyraźną parodią lub pastiszem) przez fakt wmawiania 'nowego' autorstwa.
Rzeczywiście, należą Ci się podziękowania, wiemy teraz czego unikać, aby nasze przesłanie nie zostało przykryte.

Jasnym jest, że taka 'pożyczka' fragmentu formy, czy konkretnej np. metafory nieco tylko zmodyfikowanej, ale z utworu mało znanego, podobnej reakcji nie wywoła. Utwór musi stać się częścią powszechnej świadomości, aby mógł 'bronić się sam' albo stanowić kontrę lub rozwinięcie myśli.
Oczywiście, jeżeli uczciwie podamy nieznaną innym inspirację, problemu nie ma. Teksty mogą sobie rozmawiać, to jest fajne, pożyteczne.
Ale tylko wtedy.
Bez podawania namiarów przejmowanej treści czy indywidualnie wypracowanej formy, jest blisko do plagiatu ukrytego.

[witka]

Ja widzę w teście (jak już wczesniej pisałem) przede wszystkim motywy osobiste.
Jakoś nie widzę pierwszej frazy wleciałem na suchego przestwór kosmosu,
jeszcze by się ORMOwiec spytał - prawo jazdy jest?
Nikt nie broni kosmopolitycznie mitologicznych person, a nacjonalizm wychodzi jak słoma z butów.
Zartowałem.

[alchemik]

Pozwoliłem sobie wstawić wersję z pierwszym wersem nie nawiązującym do Stepów.
Proszę przeczytać teraz.

[coobus]

za pomysł i wykonanie. Archaiczne też może być wciąż piękne.