za bramą

[atoja]

za dnia w maskach nowych strojach
bezradne embriony w mroku
wrażliwością naznaczeni
przekroczyli bramę lasu
gdzie z rozwagą stawia kroki
odwieczny zegarmistrz czasu

zostawili za tą bramą
wielkie sprawy małe rzeczy
stare lęki niepokoje
w szare ranki za mgłą oczy
by odcisnąć swoje ślady
na wędrownym szlaku losu

wsłuchani w zimowe dzwony
przysiedli z pokorą wśród wiernych
w biel strojnych ciemnozielonych
intruzi ukołysani
czułym dotykiem wieczności
ptakami w konarach śpiewnych



II wersja

za dnia w maskach nowych strojach
bezradne embriony w mroku
wrażliwością naznaczeni
przekroczyli bramę
lasu

tam z rozwagą stawia
kroki odwieczny
zegarmistrz
czasu

zostawili
za tą bramą
wielkie sprawy małe
rzeczy stare lęki niepokoje
w szare ranki za mgłą oczy by
odcisnąć swoje ślady na
wędrownym
szlaku
losu

wsłuchani w zimowe dzwony przysiedli
z pokorą wśród wiernych w biel
strojnych ciemnozielonych
intruzi ukołysani czułym
dotykiem wieczności

ptakami
w konarach śpiewnych

[Nicol]

No to przykomplikowałaś paradnie

[Leon Gutner]

Miom i przykomplikowane i niezbyt równe .
Ciężko się czyta mimo fajnego nastroju.
Tak pół na pół

Z uszanowaniem L.G.

[e_14scie]

nie mogę się Atojka połapać ani w konstrukcji, ani treści

[atoja]

przenosiny do wolnych ?

[e_14scie]

przenosiny do wolnych ?

tak się skłaniam, ale dobrze by było, gdybyś w związku z tym zmieniła (choćby jeden rzucający się) rym:
lasu - czasu.
Poczekamy jeszcze na Glo co powie

[Ewa Włodek]

o przejściu z jednej strony życia na drugą? Tak odczytałam...Zamyślił mnie...


Pozdrowieńka dołączam...
Ewa

[skaranie boskie]

Moim zdaniem rymowany.
Forma widoczna, choć kulawa.
Zostawiłbym, gdzie jest.

Pozdrawiam

[Gloinnen]

Ale nie jest to raczej tradycyjna forma rymowana.
Nawet rytmicznie - nie pasuje.
Zastanowiłabym się nad zupełną zmianą wersyfikacji.

Bawiłam się niedawno w "schodki". Poszłabym w tym kierunku.

za dnia w maskach nowych strojach
bezradne embriony w mroku
wrażliwością naznaczeni
przekroczyli bramę
lasu

tam z rozwagą stawia
kroki odwieczny
zegarmistrz
czasu

zostawili
za tą bramą
wielkie sprawy małe
rzeczy stare lęki niepokoje
w szare ranki za mgłą oczy by
odcisnąć swoje ślady na
wędrownym
szlaku
losu

wsłuchani w zimowe dzwony przysiedli
z pokorą wśród wiernych w biel
strojnych ciemnozielonych
intruzi ukołysani czułym
dotykiem wieczności

ptakami
w konarach śpiewnych

Poeksperymentowałam sobie. Oczywiście możliwości jest dużo więcej. Ale może warto właśnie wybrać tę opcję, skoro rezygnujesz z regularnego metrum i klasycznego rymowania.

Przenoszę do działu z białymi wierszami.

Pozdrawiam,

Glo.

[atoja]

jak Ty to robisz Glo
zdecydowanie
ciekawszy jest w II wersji