nasza klasa

[witka]

szkolny korytarz bywa mądrzejszy od Mendelejewa
bez konieczności łamania nosów w przyszłym życiu

moja żona ma dobrą rękę do kwiatów
doniczkowego poetę nie traktuje HCl-em

najbardziej kibicuję Gienkowi synowi listonosza
obkutemu z tekstu w Arce Przymierza

[teo]

Miałem dylemat z Twoim wierszem. Dwa dni go męczyłem. Ten wiersz mnie urzeka i nie byłem pewien czemu.
Ale spróbuję.
Każdy dystych jest oderwany od poprzedniego. Tutaj rozrzucone strzępki tworzą kolaż. Bardziej spójny w stylistyce niż samym tekście, jest bardziej zapisem poszczególnych chwil, które łączy to samo uczucie w chwili ich przeżywania. Dobrze operujesz metaforą. Subtelne wybory moim zdaniem. W prostocie czasami drzemie najwięcej przekazu.

Ale tak na prawdę ten wiersz jest tak pociągający bo jest zimny i pachnie chlorem. Nawet ostatnia strofa wieje chłodem, ale już nie z otaczającego Podmiot świata, ale jakby wewnętrzny chłód. Kibicować można beznamiętnie. Syn listonosza też brzmi odlegle.

Jest tu jakaś tęsknota.

Pozdrawiam
teo

[witka]

Dziękuję. Inaczej raczej nie umiem pisać.

[biegnąca po fali]

Często wplatasz w wersy swoją żonę, witka.
A wtedy nawet najostrzejsze słowa
są łagodzone przez uczucie, którym ją darzysz.

[witka]

Ewa, dobry z Ciebie przyjaciel.
Przekaz jest prosty jak tajemnica państwowa.
Zum Beispiel Państwo K. lubią w ogrodzie zlegiwać na kocu.
Zusamen topless.