cichy dystych

[Gruszka]

w takiej ciszy w której jestem
bezszelestnie drży powietrze

myśl obija się o ściany
w tańcu improwizowanym

w takiej ciszy w której azyl
tylko dla mnie tka makaty

na nich światło z cieniem igra
jeszcze nie wiem kto z nich wygra

mgłę jak mleko poza ramy
wywiał wiatr - ten w sztok pijany

nie bełkocze już w kominie
nie czaruje znaków dymnych

w ciszy okna oczy mrużą
porażone słońca smugą

kawa żyje na śliniankach
w kątach budzi się mruczanka

z głupia frant jej metrum - puls
który w ciszę dźwięki wplótł

[eka]

kawa żyje na śliniankach

Cicho, cichuteńko dystychy się wyplatały z chwili, a tu masz, jak obuchem - obraz żyjącej kawy na śliniankach - zdynamizował przekaz do surrealistycznej wizji.
Dobrze to? Źle? : )
A sama nie wiem.

[Gruszka]

Eka, dobrze, bo martwa cisza dobra nie jest Pozdrawiam

[Gorgiasz]

Podoba się z wyjątkiem ostatniej strofy.

[Gruszka]

Gorgiaszu, doprecyzuj - metrum czy zawartość? Bo też mam wątpliwości

[EdwardSkwarcan]

Też mam wrażenie, że nie pasują ostatnie wersy do całości.
Nawet ten rym odbiega.
Reszta super.

[Leon Gutner]

Leonowi wszystko pasuje .
Wiersz czyta się świetnie . Trzyma klimat do końca
I lubię takie formy i takie tematy .

Z uszanowaniem L.G.

[teo]

Cicho ale jak obrazowo

teo też lubi

[tetu]

Podoba się Elu. Płynie sobie cichutko

[Gruszka]

Bardzo Wam Wszystkim dziękuję za czytania i wypowiedzi