nie będziemy przetaczać krwi na argumenty

[tetu]

miało być gorące lato jednak
burze rodzą się jakbyśmy byli winni
kwaśnych deszczów

nasze alergie mają jedno ciało
i kilka rozdrapanych znamion
krwawią

w nosie mam przeciwwskazania
wiążą ręce przesłaniają widoki
nierozpoznane
tracą na wartości
zapowiadając kolejne oberwanie chmury

dla poprawy stanu skupienia
będę niemoralna

[lczerwosz]

w wierszu jest sporo bezcennych atrybutów, zaskakujących zestawień. Ale brakuje mi puenty, bo ta co jest, jest dopiero wstępem, środkiem do wyrażenia czy oświadczenia woli.

[tetu]

Ok, dzięki Leszku za opinię.

[Stella]

Dla mnie ostatni dwuwers jest swoistą pointą. Zgodzę się, że może nieco zbyt słabą, dobitną, myślę, że można z tego tekstu wyciągnąć więcej. Plusem jest spora emocjonalność, tak lubię.

[EdwardSkwarcan]

Zawsze tak jest, są przysięgi, obietnice, żeby po fakcie kłótnie i cierpkie spojrzenia.
Niby jest dobrze, a zawsze jakieś niesnaski i problemy, aluzje.
Rodzi się bunt, bo niby czemu wysłuchiwać, skoro świat otwarty, cierpieć i czekać kolejnej, niemiłej sytuacji. Odstąpię od zasad, powiem to co myślę, ewentualnie.............
Po co sobie psuć wzajemnie krew, skoro argumenty nie docierają.
Dalej sobie dopowiedziałem.

Nie chciałem publicznie, bo i tak dużo nawymyślałem heh.

[Ania Ostrowska]

bardzo mi się podoba, tylko zastanawiam się, czy konieczne jest słowo "krwawią", bo skoro mowa o rozdrapanych znamionach, to skojarzenie z krwią nasuwa się się samo, a samo słowo "krew" w wierszu zawsze dla mnie ma posmak pewnej łatwizny

[biegnąca po fali]

A to "jednak" dlaczego takie samotne?

[tabakiera]

Puenta jest tu rewelacyjna.
Spójny, pesymistyczny wiersz.
Niepewność lub stan zagrożenia często budzi desperację lub zmianę systemu wartości.

Można odnieść do sytuacji politycznej i społecznej lub osobistej.

[tetu]

Dziękuję Stello. Może rzeczywiście macie niedosyt w puencie, bo urwałam wiersz w tym miejscu. Doszłam do wniosku, że reszta była zbyt oderwana. Swoje odleżał, jeszcze mu się przyglądam, dzięki za wizytę:)

Ed, dziękuję za interpretację, otwartość i chłodne, męskie spojrzenie. Ważne, że piszesz co czujesz, a co sobie dopowiedziałeś niech będzie moim niedopowiedzeniem

Nie chciałem publicznie, bo i tak dużo nawymyślałem heh.

Wiersz jest w miejscu publicznym, innego nie ma, więc wszystko tu i teraz Ed, a to coś nawymyślał jest całkiem do rzeczy, tyle tylko, że zawsze szukamy lepszych rozwiązań, nie zawsze wszystko jest takie proste i takie jakbyśmy chcieli, pozdrawiam.

Aniu, dziękuję pomyślę, choć powiem szczerze, że słowa "krwawią" użyłam z premedytacją. Chciałam zaakcentować tą krwistość, ale masz rację przymiotnik "rozdrapane" dookreśla, także przemyślę.

Ewo, bo jakoś tak mi się pościeliło
Nacisk na to słowo i w tym miejscu miał dla mnie znaczenie, dlatego tak zapisałam, ale może bez sensu i rzeczywiście warto go przytulić wyżej. Dzięki za sugestię.

Dorotko bardzo Ci dziękuję za to zdanie:

Niepewność lub stan zagrożenia często budzi desperację lub zmianę systemu wartości.

"Tonący brzytwy się chwyta" i w bardzo trudnych, skrajnych sytuacjach, właśnie tam gdzie odczuwamy zagrożenie, dręczą nas jakieś obawy, nie możemy sobie poradzić, a nasz system wartości (który jest naszym wewnętrznym drogowskazem) zostaje zachwiany
nieprzemyślane działania, plus różnego rodzaju dysfunkcje, często prowadzą nas na manowce, ale bywa i tak, że przecieramy oczy i stajemy się lepsi. Dziękuję, że byłaś.

[em_]

burze rodzą się jakbyśmy byli winni
kwaśnych deszczów

nasze alergie mają jedno ciało
i kilka rozdrapanych znamion
krwawią

― według mnie, najlepsze momenty tego wiersza,
zabieram sobie