maja a ja

[alchemik]

kiedy
jak zasłoną okrywa
kwieciem wiśni
oczy wisznu

przewierca
w nosie aromat niedokonany jeszcze
wybuchający fioletem a może bielą
iluzorycznym czteropłatkowym
bez śniegu
za dwa tygodnie
od dziś

tańcz
ale nie tak
lekko stawiaj obydwie stopy na obłoku

jedyną
potrafisz wyśnić
jeśli dostatecznie głęboko w złudzenie sięgniesz
to nawet w ramionach uściśniesz
jak żywą

nim spokój zakłócą majowe tęgopokrywe
choć spóźnione bo w czerwcu
obudzą buczeniem skrzydeł wyzwolonych
ze zbroi

żarłoczne nienasycone
żarłoczny nienasycony
zabrzmi w trzcinie

połowa śladu

w części widmowa
tropem przez wydmy
wiodącym ku brzegowi

[Alek Osiński]

Jak dla mnie zbytni słowotok.

Wiersz jest rozpasany ponad miarę,
osobiście wziąłbym go w karby,
bo temat ciekawy,

ale to pewnie zwyczajnie
kwestia gustu;)

[alchemik]

Heh, Alku potrafię się wziąć w karby, kiedy trzeba.
Zgadzam się, że rozpasany.
I że słowotok.
Ale to maja.
Rozpasanie kwiecistych sukienek na wiosnę.
Chrząszcz brzmi w trzcinie.

Nie, tego akurat wiersza nie można brać w karby i oszczędzać na słowach.
To nawet nie kwestia gustu, tylko przynależności formy do treści i przekazu.

Dziękuję za komentarz

Jurek

[EdwardSkwarcan]

Jaki ty jesteś gadatliwy i masz faktycznie ciągoty w dwóch kierunkach.