Wiersz o dualiźmie

[teo]

Coagula
jestem mężczyzną
i jestem częścią

nie starczy mi lat i woli
by roztrzaskać wrogom czaszki
rodzę się prosty
wściekłość swędzi mnie pod skórą

w wiecznej tułaczce
niesie mnie nurt znaczeń
bym pod świętą gwiazdą dostrzegł
zwycięskiego poroża część lub całość

odbijam się w historii
po kres dróg i zdarzeń

***

Solve
jestem kobietą
i jestem częścią

w domu przy ogniu spędzam mniej czasu
wiecznie rozwiana po świecie
rodzę czerwień jabłek w sadach
po niewdzięczną słodycz

zimne potoki mieszam i zachęcam
by śpiewały o czynach mężczyzn odległych
ze swej natury nie wyrzuciłam
wiecznie zmarzłej pustki

pełnią wdechu maluję szczyty
by opłakiwać ich zdobywców

***

universum
czysta siła to brednia
tarzajmy się w brudzie świata

nie ma dla nas
pojęcia zła i nigdy więcej
nie rozdzieli nas wątpliwość

piękno rodzi się pomiędzy
w tej pozycji najlepiej widać
utkany misternie plan zbawienia
z okrutnej natury i wiecznego lęku
zliżmy całą naszą słoność

ogniem
wodą
jesteśmy światem

[Napoleon North]

I to lubię ...
pisz ku chwale ludzkości i nieśmiertelności .A nie z egoistycznych pobudek alter ego.
Obiektywizm to skarb ...


Pozdrawiam

N.N
Poganin

[teo]

Dziękuję

teo

[Napoleon North]

Dziękuję

teo

Nawet nie wiesz jak to słowo jest dla mnie ważne ...
nie chcę bogactwa tylko czyste proste serce...przepraszam

[EdwardSkwarcan]

Niby dwie przeciwności a żyją razem w części wszechświata.
Wzajemnie się wykorzystują, bo ona bierze co pragnie a on to co chce.
Woda i ogień.