Wierszyk o czystych kartach i o pustych wieszakach

[Gruszka]

Tyle kochanek miał! Cholera -
piękne jak łanie na landszaftach!
Dzisiaj ma tylko Alzheimera,
puste wieszaki w starych szafach.

Żonę pamięta i się dziwi,
czemu te szafy opróżniła.
Zapomniał z wiekiem jak się krzywił,
kiedy pytała: Szminka… - czyja?

Psioczy na małpę, że nie wraca,
że pewnie gacha ma, cholera!
Tyle tęsknoty do niej dźwiga -
trwałej - za sprawą Alzheimera!

Tylko gdy któraś w białym kitlu
podaje leki smukłą dłonią,
za sprawą pana Alzheimera
myśli, że tęskni właśnie do niej.

…

Paradoks zdziwi postronnego:
lepiej pamiętać, czy zapomnieć?
Może to zabrzmi nonsensownie,
że duszę goi lek - brak wspomnień?

[Leon Gutner]

Czemu ? brzmi sensownie .
Są zapewne byty dla których wspomniana choroba to najlepsze lekarstwo na ból życia .
Lekko frywolnie z uśmiechem ciekawie .

Z przyjemnością L.G.

[witka]

Spryciulski wiersz.

[Gruszka]

Dziękuję Wam bardzo za opinie. Pozdrawiam

[EdwardSkwarcan]

Dużo życiowej prawdy zgrabnie ujęta

[Gruszka]

Dziękuje, Eduardo. Pozdrawiam

[tabakiera]

Smutny to wiersz i sporo w nim treści i ironii, podanych w żartobliwy sposób.
Lubię takie wiersze.

[Gruszka]

Lubię w taki sposób pisywać, tabakiero

[Nula.Mychaan]

Gruszko lekko, z wdziękiem pomimo tematyki.
Ładny wiersz

[Gruszka]

Dziekuje Nula