Obłoczni

[alchemik]

Pośród brwi zadziwionych, znad zmrużonych oczu,
kędy szeptem wybrzmiewa, dosięgając szczytów.
Niżej, w rozbłyskach cienie przyczajone czyta,
delikatnym pomrukiem przez piersi przetoczy.

Wnet, błękitem rozmaże szarości przedsenne,
by rozbudzić w ramionach wichrowym uściskiem.
Zagrzmią śmigłe pioruny, nim ulewa tryśnie,
zamaczając pościele, sadzawkę wypełni.

Rzęsa się zazieleni, zmarszczy czoła, bowiem
przez powierzchnie na styku uwolni iskrami.
Spłyną dłonie jak liście, a my w nich skąpani,
wśród burzowych uniesień, zatoniemy w sobie.

[Stella]

Będzie, że TWA, ale co tam, prdl to.
Rzęsa się zieleni, a kobiety będą czerwienić przy czytaniu...
No muszę powiedzieć, że takiego erotyku to ja dawno nie czytałam, a wymagania mam, jak wiesz, wysokie.
Trafia w czułe punkty...aż się prosi o doprecyzowanie, w jaki dokładnie

Sama rozkochana jestem w burzowych i ulewno-deszczowych zjawiskach. Mimo że się ich jednak boję, a przychodzi mi oswajać je w sobie. A kłębi się oj, kłębi. To częsty motyw w moich tekstach. Również w tych jeszcze niewyartykułowanych, pracuję nad dwoma. Pokuszę się chyba o dłuższe formy niż Steph'owe drabbelki.
Trzecia to piękne rozwinięcie drugiej, napięcie już osiąga poziom wyrównany, by nieco opadać, ale w jakże poetycki sposób o tym piszesz, przywołując obraz dłoni jak (ja widzę) zielonych, odurzonych i ożywionych ulewą liści.
Życie od razu żywiej w nich płynie.
A człowiekowi "życie" przywraca ciepłe uczucie do drugiego. Czasem jedynie dłoń położona na policzku, działa cuda i wyciska łzy wzruszenia.

Cudny, Panie Alchemiku. Jeżynowe

[alchemik]

Nie wiem, co odpowiedzieć...

Dziękuję

Tylko że nie rozumiem, dlaczego TWA?

TWA dotyczy promowania czyichś gniotów w nadziei na promowanie zwrotne.

Czy, dlatego że czuję sympatię, powiedzmy do Mirka, nie mogę pochwalić jego wiersza?
Albo weźmy Twoje ostatnie utwory, Stello.
Widać w nich niesamowitą poetycką ewolucję.
Ale przecież nie tylko ja to zauważam.

No teraz to już przyklepane.
TWA jak nic.

[Stella]

No teraz to już przyklepane.TWA jak nic.

Wiesz, gdzie ja to mam?
Wiesz też, że nie zostawiam komentarzy tam, gdzie wiersza nie rozumiem i/lub nie odbieram jakoś podskórnie. Nawet, jeśli pisze ktoś mi bliski w jakikolwiek sposób.

[mirek13]

To zakochałem się w TWA.

Każde z nas jest na tyle autarkiczne, że nie musi kadzić nikomu i bez powodu.
Bo nie mamy się w dowodzie.
Jerzy, chyba za dużo przymiotników.
Stella, progresja jest widoczna, i nie a co być skromnym.
To ponoć cecha miernot, jak powiedział pewien uznany poeta.

[Lucile]

No to niech i mnie tam wpiszą, bo wiersz jest piękny i już!
Stella rzekła, ja – jak za panią matką - w pełni zauroczona, wtóruję

A ode mnie, sam wiesz, niezwykłe - cuda czyniące muchomorowe
na zdrowie, na wenę, na wiosnę, na radość, na miłość, na przyjaźń, na życie...
i... pisz mi, tak pisz...

Pozdrawiam
Lucia

[mirek13]

Ale dlaczego tyś nie poszukał punktu "G"?
Zrobiłeś akt przerywany.
Przymiotniki, Jerzy, a poza tym, Lucia ma rację.
Bardzo dobry i w Twoim starym stylu.
Za taką poezję Cię lubię.

[alchemik]

Dziękuję, la strega. TWA jak nic.


Mirku, mnie również śmieszą te różne pomówienia, które niekiedy dochodzą do głosu.
TWA, plagiatowanie przez inspirację.
Sztywne reguły.
Przecież twórcy powinni być sztywni tylko w jednym miejscu.
Ale to normalne na takim portalu, tym bardziej, że czasami bywa prawdą.
Nie wśród prawdziwych twórców jednak. Zgadzam się z tym, że prawdziwy twórca z czasem gubi gdzieś skromność.
Byleby tylko nie osiągnął stanu kabotyństwa.

Kobieca poezja, to inna sprawa. Zawiera w sobie wszystko i jeszcze coś.
Dla dobrej, kobiecej poezji mam zawsze cały bukiet

[alchemik]

Nie wypowiadam się, albo wypowiadam za przymiotnikami w tym wierszu.

[tabakiera]

Bardzo dobry, z lekka staroświecki, urokliwy erotyk.