wianki warkocze trzy po trzy

[tabakiera]

Dobry wiersz, bardzo pesymistyczny.

[biegnąca po fali]

tabakiero - dziękuję.

[tetu]

Tak ma być, mówisz? No dobra Twoje podwórko i Ty tu rządzisz ja jednak czytam tak:

anioły obrosły w tłuszcz
coraz rzadziej schodzą na ziemię

za szybą rozmazany dworzec
ten sam na którym zrozumiałam
że czekanie jest passé

otarcia goją się wprost proporcjonalnie
do powstawania nowych dziur
w głowie
zazębiają się jak słowa
z których nieporadnie składam modlitwy
w zależności od potrzeb wydłużam
bądź tnę czas do minimum

autobus pnie się pod górę
czasem zaskoczy coś na wybojach
choć bywa że jedyne co można to zamknąć
za sobą usta

umarłe
zwinięte w kłębek niech śpi spokojnie
znów plotę

pozbyłam się paru drobnostek i przemeblowałam drugą strofę:)
Toyka sory, łocywiscie nie musis sie zgadzoć

[biegnąca po fali]

No kiedy muse, bo mi ciupaską psylejes

[tetu]

ale gdzies bym śmioła, zgupłaś:)

[biegnąca po fali]

Downo

[Halmar]

Ciocia ma dla Ciebie nową laurkę

którejś nocy ukradnę wszystkie gwiazdy
i ulepię z nich ciebie
nadam ci imię i puszczę między ludzi

wypełnisz cieniem dziurę w poduszce

[biegnąca po fali]

[alchemik]

Kiedyś miałem taką poduszkę.
Ale to było wtedy, kiedy paliłem w łóżku przed snem.
Nie gwiazdy i nie czarne dziury, tylko żar z papierosa.
Chyba plotę 3po3.

Bardzo nostalgiczny. Może i pesymistyczny, jak powiada Dorotka.
Niemniej, świetnie oddajesz nastrój pewnej beznadziei.
Oczywiście, nad wierszem można a nawet należy pracować.
Autor może go ugniatać jak plastelinę, golić z nadrostków.
A czytelnik ma prawo czytać sobie jak chce.
Chwalić lub kręcić nosem.
Zbytnie rozbieranie tekstów odbiera im moc.
Twój wiersz jest dobry.
Zdarzało mi się czytać uznane wiersze uznanych poetów pod kątem ich rozbiórki na portalu.
Miałem niezłą zabawę, bo okazuje się, że jesteśmy tu nieraz świętsi od papieża.
Ale to dobrze, bo każe nam dawać z siebie to co najlepsze.

Jerzy

[Halmar]

Moja laurka nie ma nic wspólnego z papierosem, Jurku. Jej tytuł to Tupilaq.