i drążyć

[biegnąca po fali]

jeszcze żyję
od czasu do czasu wracam
przymierzyć grymasy

szczelina zarasta
albo to mnie jest coraz więcej
stąd trudności w przenikaniu
nagłych ucieczkach
pod omszały dach gdzie bluszcz
rośnie w pewność
na której oprę stopy

już nie widać pęknięć
są jak drzwi ukryte w szafie

wystarczy wcisnąć
najpierw palec
później dłoń

[Ania Ostrowska]

odważny erotyk pełną gębą nie widziałam Cię jeszcze w takiej odsłonie, miłe zaskoczenie

[tabakiera]

Myślę, że raczej chodzi o zniechęcenie i zwątpienie.
O pewien rodzaj umartwienia się, wchodzenia w obce ciało i przymierzania czyichś emocji.
Próbę istnienia w społeczeństwie, mimo chęci ucieczki w samotność.

Szczelina niby zarasta, ale bluszcz tłamsi.


już nie widać pęknięć
a jednak są
- brzmi infantylnie. Nie widać, a jednak są. To, że nie widać nie oznacza, że nie ma. Ten fragment ratuje kolejny (niezacytowany przeze mnie) wers i przerzutnia.

Wciskanie palca, wchodzenie w obce ciało, zarastanie szczeliny nasuwa myśli erotyczne.
W moim odbiorze zabawne to myśli.

Być może Ania czyta wiersz troszkę inaczej, chorobcia.
Piszę o moim i tylko moim odbiorze,

Czytałam lepsze Twoje wiersze,'
pozdrawiam.

[biegnąca po fali]

Aniu - zaskoczyła mnie Twoja interpretacja, ale po przeczytaniu komentarza Doroty,
doszłam do wniosku, że pewne wersy rzeczywiście mogą kojarzyć się z erotyką.
Nie taki był zamysł autora.

Doroto - jesteś bliżej, jeśli chodzi o to co chciałam przekazać. Wiem, że wiersz
nie należy do tych, do których się wraca, ale postanowiłam zaryzykować,
żeby poznać Wasze zdanie.

Sporo wywaliłam i chyba to czego nie powinnam, skoro są takie rozbieżności
w odczycie. Trudno.

Dziękuję.

[tetu]

Gdyby nie tytuł powiedziałabym, że skończyłam czytanie na szafie, ale rozumiem że mamy spinkę. Ok.

pod omszały dach gdzie bluszcz
rośnie pod pewność

tu może tycia zmiana?
może rośnie jak pewnik na którym oprę stopy?
i może bez "najpierw" ale to tylko moje głośne myślenie.
Nie czytam jak erotyk. Skłaniałabym się bardziej ku wersji tabakiery, a może nawet zaryzykowałabym stwierdzenie że odnosisz się do tworzenia, pisania, wcielając się w różne postaci. Stąd to przymierzanie grymasów i zastanawianie się nad tym gdzie tak naprawdę jest miejsce peela? Podoba mi się tutaj rola kwiatu, który oczyszcza powietrze

[biegnąca po fali]

Kwiatu?

I za to cenię komentujących: pokazują gdzie jest źle, co i jak można poprawić.
Wskazują miejsca w których mają problem i ja np. po wpisach Ani, teci i Doroty,
już mniej więcej wiem co robić.

Dziękuję:)

[tabakiera]

Dzięki, Ewo.

[biegnąca po fali]

To ja dziękuję.

[Marcin Sztelak]

Jeszcze żyję od czasu do czasu to chyba kwintesencja wiersza. I oczywiście tytuł - drążenie jako sens istnienia, pewnie pisania i poszukiwań.

Pozdrawiam.

[AS...]

https://www.youtube.com/watch?v=CSyyl97nQeg