Testament Judasza

[Marcin Sztelak]

Rozdrapując rany do ustania akcji
serca udają męczenników,
włosiennice naciągnięte na samą
bieliznę od Calvina Kleina.

Sursum corda.

A umarli na długo przed śmiercią,
zaraz pod dziewiątym kręgiem
szeptem czytają zakazane
bilingi.

Rozmowy na najwyższym szczeblu,
niebo — piekło i piasek na łączach.
Ewentualnie samobiczowanie
jedwabną chusteczką.

A trzydzieści srebrników zapisuję
braciom i siostrom.

Dodano -- 15 maja 2017, 19:12 --

[Ania Ostrowska]

Obawiam się, że przez pewien czas już teraz tak będzie - że ilekroć spontanicznie będę chciała wybuchnąć entuzjazmem pod czyimś wierszem, natychmiast jak kubeł zimnej wody przypomni mi się lista AS...a.
Dlatego oszczędnie powiem tylko, że moim zdaniem, to bardzo dobry wiersz , obrazowy, mądry, poruszający sumienie.
I nie mam żadnych uwag technicznych.

[witka]

Można by skontrować i Anię, i autora.
Ale końcowy dwuwers to dobra zasłona, a nawet unik.

[mawo]

Zgadzam się z Anią. I dodam, że charakterystyczny dla autora styl i - w jakiejś mierze tematyka też - sprawiają, że teksty uzyskują mocny kontekst i uzupełniają się wzajemnie. Na pewno jest to twórczość rozpoznawalna.

[Nula.Mychaan]

Marcinie, wiesz, że jestem zafascynowana Twoją twórczością, z tym wierszem nie jest inaczej.
Zadziwiasz mnie łatwością z jaką łączysz metafory w jeden spójny motyw.
To jest niezwykłe.

[biegnąca po fali]

Czytając Twoje wiersze, człowiek schodzi na ziemię.
W ciekawy sposób przedstawiasz swój punkt widzenia
i jeśli miałabym powiedzieć, co najbardziej mnie urzeka
w Twoim pisaniu, to powiedziałabym, że szczerość
i szorstkość, a wszystko to podane w bardzo
wyważonym stylu.