czy tamten mężczyzna czyta twoje wiersze

[teo]

Dołączę się do chóru. To piękny wiersz.

pozdrawiam
teo

[Mchuszmer]

Pisaliśmy równo, Ewo :-) No jakże mógłbym nie opublikować, dla takich komentarzy.
Ależ trafnie, satysfakcja, jakkolwiek by nie było; także z tego "przejścia poza siebie", częściowo i ratunku dla podmiotu.
Heh, też najwolę tę strofę, to miał być taki szczytowy rejestr, choć bałem się popadnięcia w patos, ale chrzanić, patos jest ludzki:-P
Sprawiedliwość liryczna, ha, to jest niezłe! Dziękuję pięknie.

Wow, Teo - dzięki. Pozdrawiam serdecznie :-)

[witka]

Podmiotem jest wycinek ogólnie pojmowanego życia.
Czymże byłoby nasze istnienie bez podatności na takie przerzuty.
Przedostatnia strofa najlepsza.

Czytam tam pochylnię nocy.

Twój wiersz powinien każdemu z nas dawać podstawy wiary w sens pisania i czytania.

[eka]

Telepatia jak nic:)
------------------------------------------------------------
Sztolnia nocy - kurczę, jak ja zazdroszczę Ci tej dopełniaczówki, jej podrzeczywistości niewymiernej.

[żakote]

Rzadko zaglądam na forum, ale nie sposób powstrzymać się od emocji, jakie wzbudza twój wiersz.

[tetu]

Dużo już zostało powiedziane, dołączam zatem do zasłużonych pochwał, bo to kawał pięknej, subtelnej liryki. Wszystko jest tutaj wyważone i z wielką gracją podane czytelnikowi. Gratuluję Szymon taktu i delikatności jaką posługujesz się w przekazie. Piękny wiersz.
O "czy by - gdyby" była już mowa zatem nie będę, zresztą nie mam pomysłu. a to i tak niuansik, pozdrawiam

[Nula.Mychaan]

o kurcze, kurcze kurcze, chciałoby się zacytować Asa z wzoru komentarza doskonałego, ale bez wykreślania
Kupiłeś mnie każdym słowem.

Szkoda że nie ma tutaj ulubionych.
Absolutnie piękny
Biję pokłony

[Mchuszmer]

Witko, ta definicja mi się podoba:-)
Twoja pochylnia jest bardzo niemojsza, ale fakt, potencjał metaforyczny ma.
Dzięki za, no wiesz.

Ewo, heh, no lubię ją, i to ważny sygnał dla mnie, bo w końcu dopełniaczówek powinniśmy się może nie wystrzegać całkowicie, ale bać chyba ze względu na ich prostotę, kojarzącą się z chodzeniem na skróty, dlatego potrzeba im świeżości.
"jej podrzeczywistości niewymiernej" - o, zwłaszcza to cieszy, dzięki.

Żakote, o, miło:-) Cóż powiedzieć - może to, że doceniłem znaczenie zaimków, no, w pewnych formach przekazu? Mówię dziś ze skruchą (jeśli wiesz i pamiętasz, co mam na myśli :-) ). Dziękuję.

Tetu, heh, nie martw się, czasem zmieniam wiersze po naprawdę długim czasie (znaczy długim jak na moje pisanie).
Dziękuję za te słowa, nic więcej nie powiem, żeby nie było widać, jak mnie cieszą:-P

Nula, wszelki duch,
hehe, lepiej nie;-). Faktycznie chyba nie ma tu takiej zakładki, choć są tomiki autorów, gdzie można łatwiej znaleźć tekst.
No, już, już, znaczy dziękuję:-).

To będzie razem

[mawo]

Moją opinię znasz - piękny wiersz, wzruszający i przekonujący w swojej prostocie. Oswoiłam się z pierwszym wersem

[Mchuszmer]

Przekażę mu :-) (a ja usunąłem wiesz-które "twoje", choć z innych względów), dziękuję Małgosiu