płonąca żyrafa

[mirek13]

Sztuką jest napisać bez-emocjonalny wiersz, za pomocą emocji.
Albo odwrotnie.
W początku haczy mi "ś", przewijające się często w zakończeniach słów.
Potem przewija się "ale". To równoważnik ambiwalencji, niemniej nie wiem, czy powinien w takiej ilości funkcjonować w tym wierszu.
Wiersz jest intrygujący klimatem i przesłaniem beznadziei, która jest wypełnieniem życia peela.
Smutne to życie. Pomylone z "Gwiazdami odbitymi w jeziorze" jak napisał Sapkowski.
Pozbyłbym się paru słów i form. W końcu to biały wiersz, a on ma skłaniać do domysłów:

nie śniłaś
ale nie wiesz gdzie istniała twarz
było tysiąc innych

jedną chciałaś zapamiętać

płonęła
wrzucona do ognia fotografia

gorące policzki
i oczy
spalone od wypatrywania przez okno
pokoju z widokiem na sen

to nie był pokój

to nie było okno

to nie było nic...

[eka]

Bardziej z tym wierszem kojarzą mi się obrazy Rene Magritte. Ze względu na okna, pokoje.
Ciekawy tekst, jeden z Twoich lepszych, no i wdzięczny do rozgryzania. Freud by pomógł:)

oczy
spalone od wypatrywania przez okno
pokoju z widokiem na sen

Scena do zapamiętania.
Mam wrażenie, że już czytałam ten wiersz. Był na Wrzeszczach?

[Nula.Mychaan]

nie śniłaś
ale nie wiesz gdzie widziałaś twarz
w której było tysiąc innych

jedną chciałaś zapamiętać

płonęła
jak wrzucona do ognia fotografia

gorące miałaś policzki
i oczy
spalone od wypatrywania przez okno
pokoju z widokiem na sen

ale to nie był pokój

ani to nie było okno

Bardzo mi się podoba, a tej metafory z oczami to Ci diabelnie zazdroszczę

[AS...]

zacny Mirku
Twoja wersja będzie starannie przestudiowana;
należę do ludzi, którzy chętnie się uczą
więc jestem Ci wdzięczny za pozostawiony wpis


szanowna Eko
o istnieniu Wrzeszcz dowiedziałem się, gdy
już ich nie było;
część z użytkowników portalu czytałem na Herbatce,
część tutaj, a o Wrzeszczach opowiedział mi Alchemik;
co do obrazu Salvadora: cykl, do którego należy
"Płonąca żyrafa", nosi tytuł "Okna";
i przez te okna właśnie powędrowały moje skojarzenia;
dzięki za wizytę, ucieszyłem się


droga Nulo
generalnie nie lubię swoich tekstów;
z reguły są ciężkie, ponure, przygaszone;
śmieję się, że jako osoba wesoła i pogodna
piszę je dla równowagi ducha;
ten jest wyjątkiem potwierdzającym regułę;
serdeczne

[figa]

TRZYMASZ FORMĘ - pozdrowczyk