knot

[witka]

zawsze się jakiś znalazł w kufrze
z rąbka maminej spódnicy
ochronny klosz

ojciec widłami wydobywał naftę
w sobotę w worku donosił z chlebem

nauki pisania nie pamiętam
z koloru liści czytałem suchość
rozplenionych patyków bziaków
do narąbania pod kuchnię

na kciuku lewej dłoni mam
dwa pierwsze wpisy u mnie
ciągle tępe jak pierwsza siekiera
niezszyte krzywo się zrosły z czasem

jestem pewny bólu i głodu rąk rodziców
najbardziej kiedy wypływam

[Halmar]

Przemijanie. Udręka. Życie. Marnotrawienie czasu. To wszystko to samo. Wołanie o pomoc, bo trudno nadążyć za światem. Niebo zbyt szybko zmienia kolory. Od świtu do nocy. I tylko wędruj i się nie załamuj. Nie pogardzaj, nie zazdrość, a nawet nie upadaj – strofują wszyscy. I jeszcze żeby wszystko było idealnie. Bez żadnej skazy.

Lubię te Twoje proste historie. Kolejna do kolekcji, dziękuję.

[witka]

Ja również.

[point of view]

... ojciec widlami wydobywał naftę....
świeeeetne!!!!!

[eka]

Chyba końcówka niemetaforyczna
Bardzo dobry wiersz o trudzie, niesknoconym, ciężkim, gdzie były bezpieczne, jasne miejsca dzieciństwa.
Szacun, Witka.
----------------------

tępę

[Nula.Mychaan]

Podobasię Witka

[witka]

Eko, no końcówka była niemetaforyczna.