Przed snem należy się bezwzględnie wysikać

[Marcin Sztelak]

W tych chwilach
kiedy mam w dupie
przyjaźnie, miłości, poezje
zastanawiam się czy są dna
od których nie da się odbić.

Na szczęście mam niedokończone życie
w zapasie. I te ulotne momenty
nieśmiertelności.

Wypada przemilczeć kwestie
domniemanego ateizmu,
oraz romantycznych
uniesień.

[ble]

Marcin, zaglądałam czesto do Twoich wierszy, zawsze z uczuciem, ze to jest fragment czegoś większego. Męczy mnie ta fragmentaryczność. Może Ty powinieneś pisać prozę? Bo ten wiersz (zapisany prozą) świetnie otwierałby początek powieści. Serio.
Pozdrawiam

[czochrata]

interesujący

[Qń Który Pisze]

hm, ciągle byłem zdania, że przed snem trzeba bezwzględnie postawić... namiot
A tak serio, to wątpliwości narury religijnej... zwątpienie, które każe przypuszczać o ateizmie, co mimo wszystko jest nieprawdą... bo ateizm nie tworzy wiary w nieśmiertelność a tutaj mowa o niej.
Może dlatego, że kiedy brak jest przyjaźni, miłości i poezji, to wydaje się, że wszystko mamy w dupie, ale ten organ często mylimy z sercem wbrew pozorom i wtedy zaczynamy pisać wiersze, o tym, co już się w dupie nie zmieściło
Qń przeczytał tekst uważnie i nie żałuje przystanku, zwanego poezją Sztelaka

[Aldona Latosik]

Daje do myślenia

[Nilmo]

Ciekawy obraz. Domniemany ateizm widzę jako borykanie się z wiarą. Zwątpienia, które nie wykluczają wiary w nieśmiertelność. Choć raczej o innej nieśmiertelności jak mi się zdaje autor pisze.
Dziękuję.

[Alek Osiński]

Przyzwyczaiłem się już u Ciebie do tego gorzko-kwaśnego tonu
ciekawe jednak jak smakuje nieśmiertelność, choćby chwilowa
podoba mi się wiesz, chociaż wydaje się być jakiś taki
przewidywalny

Pozdrawiam

[Gloinnen]

Ja podzielam w tym wypadku zdanie ble. Utwór jest mało poetycki, za bardzo intelektualny, według mnie. Stawiasz pytania, poszukujesz odpowiedzi, przekaz ma doprowadzić do refleksji nad tematami trudnymi, nad nierozwikłanymi zagadkami egzystencjalnymi. Ja osobiście wolę wiersze mniej abstrakcyjne i dosłowne, bardziej osadzone w realiach i operujące konkretami.

Pozdrawiam,


Glo.

[Miladora]

A dla mnie jest non plus ultra.
Ponieważ ta prozatorska prostota oddaje pewnego rodzaju lekko ironicznie spojrzenie na siebie.

Dobrego, Marcinie

[P.A.R.]

żebyś tak skończył, jak udało Ci się zacząć ...
żeby