śmierć

[tetu]

Wiesz Doroto, tak sobie rozmyślam nad tym wierszem i nad tą suchością o której prawi Witka.
Fajne pytania zadała także Ania, konkretne.
Znajduję w tym wszystkim pewien constans.
Rzeczywiście trudno pokochać śmierć, ale jeśli cierpienie jest ogromne, a to co nieuchronne i tak prędzej czy później nadejdzie, to męczarnią staje się wyczekiwanie na nią. Chcemy poczuć ulgę, pragniemy jej. Modlimy się o nią. To wszystko pcha nas w ramiona śmierci, gdzie czeka nas ukojenie. Czy zatem można się zastanawiać i postrzegać śmierć w kategoriach "miłość i pragnienie" nawet jeśli,(w co wątpię) to i tak wszystko to bardzo suche pozbawione światła i pełnej świadomości.
Zatem ta suchość bardzo mi tutaj pasuje.
Refleksyjnie.
Zastanowiłabym się tylko nad tym:
cierpiałem, byłem, pragnąłem.

[eka]

wiem że pokochać ciebie bardzo trudno
też nie cierpiałem kiedy byłem młody
potem pragnąłem wóz i balast zrzucić
z wiarą pewnikiem ogromną nadzieją
zrezygnowaniem

dotykasz każdego

Dużo skondensowanej treści. Mnie by się podobała opcja zapisu, w której śmierć z mocną wiarą i nadzieją dotyka każdego, a niestety, czasami dotykając delikwenta, jest zrezygnowana z jakiś tam powodów.
Pozdrawiam:)

[tabakiera]

Witka - dzięki za wyjaśnienie.
Tetu - cóż, czasowników nie dało się uniknąć.
Ewo - myślę, że Śmierć też bywa zrezygnowana, przychodząc. Podobne jak osoba wyczekująca na nią.
Chciałaby dać pożyć, ale życie odchodzi i ktoś nastać musi.
Najgorsze jest zawieszenie.

Serdeczne dzięki.

[biegnąca po fali]

Jak tak patrzę na moich podopiecznych, to czasem wydaje mi się,
że śmierć, to najlepsze co może ich jeszcze spotkać. Oni się jej
nie boją. Oni na nią czekają, uwięzieni we własnych ciałach, tylko
w niej widzą nadzieję.

[tabakiera]

Biegnąca, z moją babcią też tak było.
Nic nie mogliśmy zrobić, nic.
Pewnie dostanę burę, ale wg mnie czasem eutanazja byłaby wybawieniem.
Gdy człowiek cierpi, konając.

[biegnąca po fali]

Ode mnie bury nie dostaniesz. Jestem za. I mam nadzieję,
że jeśli znajdę się kiedyś w takiej sytuacji (odpukać), będę miała
prawo zadecydować o swoim losie.

[Nula.Mychaan]

Nieopatrznie przeczytałam komentarze, ale odbiór miałam podobny, więc nie będę powtarzać cudzych słów.
dodam po prostu Dorotko podobamisię

[tabakiera]

Nulko, podziekował.

[Ava]

Wiersz, który wzbudza wspomnienia, przywołuje cierpiących bliskich, tuż przed śmiercią...
Pewna dziewczyna, choć cierpiała niewyobrażalnie i jedynie cud mógł jej pomóc, a bliscy modlili się dla niej o dobrą śmierć, to trzymała się życia, broniła się przed śmiercią, wolała cierpieć i żyć, choć jeszcze jeden dzień dłużej...
Różnie reagujemy w chorobie, cierpieniu, w obliczu śmierci.

Pozdrawiam tabakiero. Dziękuję za wiersz.

[tabakiera]

Ava, dzięki za wizytę.