Podwójne życie Alicji J.

[Alicja Jonasz]

czyli tekst do kasacji?

[lczerwosz]

Nie !

[eka]

Nikt nie jest idealny
Chciałaby...
: )
---------------------------
No coś Ty, zostaw!

[Enbers]

Coś wspaniałego, coś wyjątkowego!Też ile razy tak miałem, ze jak nie mogłem zasnąć, albo kiedy nie chciałem się obudzić, to wspominałem sobie najfajniejsze wydarzenia z dziecińswa, a te mniej fajne, udawałem, że przeżywam jeszcze raz - inaczej

Fajna ta zabawa

[tetu]

Od sześciu miesięcy na facebooku. Pół roku spędzone wśród słów i obrazów, które nie mają nic wspólnego z rzeczywistością, z nią samą. Stu trzydziestu trzech znajomych, mnóstwo możliwości na długie, zimowe wieczory spędzane w czterech ścianach kawalerki. Lista znajomych długa, a w sercu poczucie ogromnego osamotnienia.

Zmieściłaś tutaj bardzo wiele emocji, bólu, samotności, żalu, ale na szczęście (albo i na nieszczęście) są wspomnienia, coś czego można się uczepić, pomimo tego że boli. Czasami się zastanawiam czy nie lepiej by było ich nie mieć.

Bardzo mi się podoba to podwójne, choć okropnie smutne życie Alicji. I tak się właściwie zastanawiam co dla niej samej jest bardziej realne. To co namacalne, czy to w co wrosła, co stanowi jej własny wyizolowany świat.

Zamiast podziwiać krajobraz roztaczający się z okna, mogłaby przecież iść w kierunku zachodzącego słońca albo czytać książkę ulubionego pisarza, każdego dnia wciśnięta w fotel stuka w klawiaturę. Ma trzydzieści pięć lat i czuje, że od wewnątrz zaczyna toczyć ją pustka niczym robak.

Przerażająco smutne, ale tak niestety często bywa:(
Internet z racji różnych sytuacji życiowych to dla niektórych jedyne okno na świat, to odskocznia od marnej, trudnej rzeczywistości, a co za tym idzie od trosk i problemów. Niektórzy borykają się z brakiem akceptacji ze strony środowiska, (bądź co gorsza samych siebie) inni zaś czują się niespełnieni, samotni, porzuceni, jeszcze inni są chorzy. Wszystko to sprowadza się do jednego. Budujemy swój własny świat w necie, szukając przyjaciół i znajomych z którymi możemy spędzić każdy wieczór, każdą wolną chwilę. To dużo prostsze, ale na ile satysfakcjonujące? Czy pomoże nam zapełnić pustkę, brak drugiego człowieka, dotyk? Co rozumiemy przez słowo samotność, czego właściwie oczekujemy? Nasuwa się mnówtwo pytań. Najważniejsze jednak by nie popaść w paranoję.
Prawda jest taka autorko, że Twój tekst jest bardzo prawdziwy przeczytałam z przyjemnością i powiem, że szczerze współczuję Alicji. Bardzo dobry tekst i puenta, która dopełnia całości.

[Alicja Jonasz]

Twój tekst jest bardzo prawdziwy

jak ja to zrobiłam, nie wiem, ale jeśli mi się udało, uśmiecham się z zadowoleniem