Kościół ludzi prostych

[Marcin Sztelak]

Przekrwawione witraże rzucają blaski
na świeżo ubitą podłogę.
Modlitwy rozpraszają sklepienia, pył
prawie że popielcowy.

Chłodne uściski wiary
na pohybel straceńcom,
tym co zaprzedali
ciało, nadciągającym
Gog i Magog.

Pochodnie w odwodzie. Niedobry czas
dla bosonogich wędrowców – im ciernie
i jarzmo.
Przydrożnym frasobliwym zabrakło
nawet krzyży.

Tylko garść gwoździ. Na drogę.

[Gloinnen]

Przekrwawione witraże rzucają blaski
na świeżo ubitą podłogę.
Modlitwy rozpraszają sklepienia, pył
prawie że popielcowy.

"Przekrwawione" czy "przekrwione"? Bo forma "przekrwawione" jakoś mi pretensjonalnie zabrzmiała.

"pył
prawie popielcowy" - usunęłabym "że"

Ogólnie - wiersz bardzo w Twoim stylu. Dla mnie jednak za bardzo hasłowy, skrótowy. Dużo myśli, dużo rekwizytów, które po prostu wrzuciłeś do tekstu jak do worka, ale zabrakło mi umiejętnego połączenia ich w całość, przekaz rwie się. To na razie puzzle, które trzeba dopiero ułożyć.

Pozdrawiam,


Glo.

[ble]

Przepraszam, Glo - bo zaczynam śledzic Twoje komentarze i zdumiewa mnie ich trafność. Myślę, że krytyka literacka to jest coś, co Ci bardzo dobrze wychodzi.

[Gloinnen]

Myślę, że krytyka literacka to jest coś, co Ci bardzo dobrze wychodzi.

Podobno Krytyk to niespełniony Autor, któremu nie wyszło... Więc kto wie...?

[Alek Osiński]

Mi się najbardziej spodobała końcówka. Ten obraz Chrystusów,
którym wypowiedziano dzierżawę na krzyżach, tak jak zrywa
się nieopłacone banery reklamowe jest naprawdę
poruszający.

Pozdrawiam

[czochrata]

interesujący,będę tu wracać...