Chęć-dążenie w Herkulanum

[mirek13]

Bóg się zawstydził i schował oblicze
w najbliższym obłoku zbudowanym z grzechów
naszych kiedy wulkan wrzącego oddechu
nacicha popiołem
wtedy dobrze widzę

lasy wypalone snami
i ten domek malutki który miał być rajem
któryż anioł rozkochał
rzucił na rozstaje
potem odszedł częstując drwinami

bo nic się nie stanie
nie rozkwitnie strachem
pumeks nas przykryje nie zdradzając czemu
dla świata pozostajesz jako jedna z wielu
a dla mnie

ciągle całym światem

[Leon Gutner]

I to jest zdecydowanie poetyka w której z przyjemnością przyswajam twoje wersy.
Żeby znów nie wywoływać Bóg wie jakiej dyskusji napiszę że wiersz bardzo mi się spodobał
Teraz widzę w twoich wersach dobrze

Z przyjemnością L.G.

[mirek13]

Poruszanie się w różnych konwencjach nie może być grzechem, Leonie.
Jeden z nich nie jest wyznacznikiem poezji. To jakby na autostradzie zwężono ruch do pasa awaryjnego.
Jeden uzna,że się jechać nie da, drugi będzie się cieszył, iż można jechać w ogóle.
Z uszanowaniem - Mirek.

[Leon Gutner]

Taa tyle że autostrada wciąż jest autostradą Mirku.
I wąskim czy szerokim pasem trzeba jechać do przodu . Nie można nie jechać na autostradzie
Wyjątkiem są korki ale potem kiedy korek minie znów trzeba jechać .
Na mojej autostradzie niektóre twoje dzieła zwężają drogę maksymalnie .

Na szczęście powyższy wiersz ma dwa pełne pasy dla Leona .

Z uszanowaniem L.G.

[alchemik]

Ja też uważam ten wiersz za liryczną autostradę.

Heh, może nie odniosłeś się w nim do mitologii, co mi zarzucasz przy niektórych.
Ale ta metafora popiołów nad Herkulanum jest czymś podobnym.
Przy czym przemyciłeś drwinę w ogóle i drwinę z samego siebie.
Dobrze.

Jerzy

[EdwardSkwarcan]

naszych kiedy wulkan wrzącego oddechu
nacicha popiołem

Bez interpunkcji kiepsko brzmi.
Nacichanie popiołem zastanawia.

bo nic się nie stanie
nie rozkwitnie strachem
pumeks nas przykryje nie zdradzając czemu

Błąd techniczny, czyli nadużycie nie.
Gajka się zachwyci, bo mnie wytyka takie rzeczy.

Bóg się zawstydził i schował oblicze
w najbliższym obłoku zbudowanym z grzechów
naszych kiedy wulkan wrzącego oddechu
nacicha popiołem
wtedy dobrze widzę

Popatrz jak pasuje ostatni wers do poprzedzających.
wtedy rujnuje strofę.
To moje, prywatne zdanie i nie musisz się nim przejmować.

lasy wypalone snami

Ciekawe te płomienie heh

bo nic się nie stanie
nie rozkwitnie strachem
pumeks nas przykryje nie zdradzając czemu

Mirku, czy możesz mi wyjaśnić rozkwitający strach?

Pumeks to przykrywa tylko tych co mieszkają w pobliżu wulkanów i dodatkowo nie wszystkich, bo ważny jest skład geologiczny.
Dwa światy w końcówce rażą.

a dla mnie

ciągle całym światem

Miło było przeczytać zakończenie z pamiętnika, listu zakochanej, zawiedzionej, rzuconej nastolatki(oklepane miliony razy)

Dla mnie cieniutko.
Nie znajduję nic oryginalnego, wyjątkowego i widzę szarość oklepaną z błędami.
Inni mogli się zachwycać.
Ja nie!
Wysil umysł.




































t

[alchemik]

He he!

[nie]

Jakież tam znowu nadużycie nie?

[mirek13]

No widzisz, Ed. Nawet "Bukietu tęsknoty" nie potrafię napisać. Twój rozbiór logiczny poezji położył mnie całkiem.
A jednak na niektórych działa. Zgroza, ale pewnie się nie znają. Ty przybędziesz i obnażysz nędzę (fajny rym) takiej poezji. Jest Einstein. Trochę nudny ze swoim E =mc2, ale geniusz.
Nie będę się starał. Stałbym się trochę tobą, a to największy koszmar.
Nie, no nie, bo nie.

[Halmar]

Szczęśliwa miłość? Tylko w bajkach. Od pierwszego wejrzenia? W schronisku dla porzuconych zwierząt. Udany związek? Jedynie w hollywoodzkich produkcjach. Tylko sobie strzelić w łeb.

Co do strony technicznej, tj. wersyfikacji, melodyki, tropów stylistycznych - wszystko na swoim miejscu.