omnes

[ble]

Miladoro, sonetu nie sięgnę - w ogóle już koniec u mnie z rymowaniem.
Te wariacje wszystkiego bardzo dobre, ale mam zastrzeżenie do ubogie na przestrzał Chodzilo Ci o podkreślenie, że bardzo ubogie, jednak 'na przestał' w moim odczuciu jakoś nie gra.
Pozdry

[Miladora]

ale mam zastrzeżenie do ubogie na przestrzał

A jednak ma to swoje znaczenie, Ble.
Z czym się kojarzy "na przestrzał"? Bo mnie nie tylko z pewnym przenikaniem, lecz i jakby niematerialnością czegoś, nieuchwytnością. Jakby się chciało sięgnąć w głąb i wszystko się rozwiewało.
Może od tej strony trafi Ci jednak do przekonania?

Dzięki
Cieszę się, że wyrażasz wątpliwości i że można wtedy rozmawiać o znaczeniu użytych słów.
Bo czasem jest ono ukryte gdzieś w głębi siebie, intuicyjne, i nie zawsze poddaje się werbalizacji.

Dobrego

[Dante]

Technicznie bez zastrzeżeń ( nawet interpunkcji nie można się czepnąć), filozoficznie, pesymistycznie, ale chyba zbyt mądre, trochę może przeintelektualizowane i zbyt pesymistyczne jak dla prostego satyryka, który bez bicia przyznaje, że niektórych fragmentów "nie razbira"

[Miladora]

który bez bicia przyznaje, że niektórych fragmentów "nie razbira"

Normalne, Dantejski, ponieważ czasem człowiek nie rozumie nawet samego siebie.
I nie wszystkie ulotne wrażenia można rozebrać na czynniki pierwsze.
Niekiedy zostaje tylko odczucie wywołujące bliżej niesprecyzowany niepokój i świadomość przemijania...
A tak na marginesie, to ostatnio ktoś stwierdził, że wszystko podaję na tacy, więc tym razem podałam bez niej.

Dzięki - miło, że przeczytałeś.

Dobrego, Satyryku.

[Dante]

czasem człowiek nie rozumie nawet samego siebie

Istotnie, miewam czasem takie wrażenie, ale raczej krótkotrwałe

Niekiedy zostaje tylko odczucie wywołujące bliżej niesprecyzowany niepokój i świadomość przemijania..

U licha, Mila, co Ty ostatnio z tym przemijaniem, jakbyś co najmniej 90-kę przekroczyła.
O ile się orientuję, jestem sporo starszy niż Ty, ale ani myślę zawracać sobie głowy przemijaniem, a jeśli przypadkiem (choćby przy Twoim wierszu) o tym przelotnie pomyślę, to jednak zawsze z optymistycznym wydźwiękiem, że non omnis moriar.


Głowa do góry

[Miladora]

U licha, Mila, co Ty ostatnio z tym przemijaniem

Ludzie odchodzą, Dante. A z każdym z nich odchodzi jakaś cząstka naszego świata.
Trudno, żeby nie budziło to żadnych refleksji.

Ale i tak jestem cholerną optymistką.
Więc nie martw się, jeszcze zdążę ściąć mnóstwo Twoich wierszy.