To tylko sen

[teo]

ale to tylko sen
naszych kości na wietrze
przez ten sen
którym męczę wnętrze kurczące się
od zimna

stale jest
pełna jesień deszczem
co zmyje ze mnie śmiech i pech
i będę wreszcie sam
z nieznaną przestrzenią

póki mknie
światło w naszych oczach
nie zrodzimy szeptem krzyku
nie pogrzebiemy naszych starych zdjęć

w tamtym polu
w którym całowałem cię pośpiesznie
przed nocą

ciągle stoję niczym strach
teraz wiem że niezależnie

no i jestem

[Hosanna]

1. wszystko jest złudzeniem
dokładniej kłębowiskiem i konglomeratem złudzeń
samotność też

lecz złudzenie to tylko jedna z wielu możliwych dróg postrzegania



w jaki sposób strach który stoi w polu miał by być niezależny od swego twórcy , ptaków na polach , pogody
kobiety która go kiedyś widziała
i wszystkich bajek w których postać ta pełni rozliczne role
przechodzącego pijaka
rojów owadów
i chmur co nad nim płyną
?

a jeśli jest zależny to nie jest samotny
samotność to osobność
a ta jest złudzeniem


2. Są gdzieś zarówno na zewnątrz nas i w środku - krainy gdzie ciągła jesień
ale my mamy nogi ręce i marzenia
nie musimy zostać nigdzie

kolebką człowieka jest gorąca pustynna Afryka, gdzie się zdycha z głodu i pragnienia
a w zimnych rejonach wciąż żyją i zakładają rodziny Eskimosi
ostatni mogą być pierwszymi

nie ma co żałować tego co się nie stało
nie stało się - nie miało w sobie dość siły zaistnienia i nic by z tego nie było i tak

miliony plemników z jednego wytrysku giną nie stając się nigdy ludźmi , choć niosą potencjalnie czyjś los

ale jakieś "inne" , z innego plemnika będzie miało moc się stać

wciąż przychodzi to inne . Co w pewnym sensie sprawiedliwe - zbudowane jest ze ... starego

ten sam król w innych sztach odwiedza istnienie

czas świętować
choćby melancholię

[Ava]

ogromna tęsknota w tym wierszu. podoba mi się a szczególnie ten fragment:

póki mknie
światło w naszych oczach
nie zrodzimy szeptem krzyku
nie pogrzebiemy naszych starych zdjęć

w tamtym polu
w którym całowałem cię pośpiesznie
przed nocą

ciągle stoję niczym strach
teraz wiem że niezależnie

Tylko tytuł marzy mi się inny...
Pozdrawiam

[teo]

1. wszystko jest złudzeniem
dokładniej kłębowiskiem i konglomeratem złudzeń
samotność też

lecz złudzenie to tylko jedna z wielu możliwych dróg postrzegania



w jaki sposób strach który stoi w polu miał by być niezależny od swego twórcy , ptaków na polach , pogody
kobiety która go kiedyś widziała
i wszystkich bajek w których postać ta pełni rozliczne role
przechodzącego pijaka
rojów owadów
i chmur co nad nim płyną
?
a jeśli jest zależny to nie jest samotny
samotność to osobność
a ta jest złudzeniem

Cóż, jeśli myślał do tej pory, że przyświeca mu jakiś cel, że jego podłe życie ma sens i nagle okazało się, że jest wręcz przeciwnie, to myślę że wystarczająco smutny los. A mimo to nadal stoi. Bez poczucia przynależności do czegokolwiek i kogokolwiek. Bez sensownego wytłumaczenia. Ptaki zaś, owady, chmury a nawet samo pole w którym stoi, to jedynie cienie i plamy.

2. Są gdzieś zarówno na zewnątrz nas i w środku - krainy gdzie ciągła jesień
ale my mamy nogi ręce i marzenia
nie musimy zostać nigdzie

kolebką człowieka jest gorąca pustynna Afryka, gdzie się zdycha z głodu i pragnienia
a w zimnych rejonach wciąż żyją i zakładają rodziny Eskimosi
ostatni mogą być pierwszymi

nie ma co żałować tego co się nie stało
nie stało się - nie miało w sobie dość siły zaistnienia i nic by z tego nie było i tak

miliony plemników z jednego wytrysku giną nie stając się nigdy ludźmi , choć niosą potencjalnie czyjś los

ale jakieś "inne" , z innego plemnika będzie miało moc się stać

wciąż przychodzi to inne . Co w pewnym sensie sprawiedliwe - zbudowane jest ze ... starego

ten sam król w innych sztach odwiedza istnienie

czas świętować
choćby melancholię

Dziękuję za tak głęboką interpretację. To miłe, gdy ktoś poświęci chwilę.

Tylko tytuł marzy mi się inny...
Pozdrawiam

Raduje mnie myśl, że Ci się spodobał mój wiersz. Chyba masz rację, to najlepszy fragment
Niestety tytuł zostaje


Pozdrawiam
teo