Studnia bez dna

[teo]

odebrano mi wzgórza Afganistanu
tak jak wcześniej odbierano
w ropiejącym strumieniu blasku
całe światy

różaniec pełnopłaszczowy
chujków-samozwańczych panów Bogów

nie jestem ludzki od kiedy selfie
zastąpiły mi studnię światów
za twoimi oczami

nie kocham
wolę się realizować z tobą

zamiast pieszczot waląc konia do twoich nude

by dojść
by odejść
gdy znudzisz

i już nawet nie potrafię ranić
jedynie sączę milczenie w bandaże

nie zabiję cię bo mi się nie chce
być człowiekiem

rozejm
rozejm
wyczerpany

z kurewskim blaskiem w oczach robiącym za bagnet bo nie widzisz
że nie świat się kończy lecz my
ubożsi o kolejną epokę w sztuce
życia

odebrano mi to
czego nie pamiętam
o czym nie potrafię śnić

nie jestem człowiekiem
bo się nim nie urodziłem

i jak pies też nie zdechnę

[tetu]

Wiesz Teo, przeczytałam Twój wiersz kilkakrotnie. I cały czas się nad nim zastanawiam. Jest w tym przekazie coś co nie pozwoli mi zasnąć (pewnie będę miała koszmary, ale jeden mniej czy więcej co za różnica, nieważne)
Tak czy inaczej kojarzy mi się z operacją Magistrala.
Dramatyczne wyznanie żołnierza, tego co dzieje się wewnątrz i na zewnątrz kiedy wojna dotyka.

i już nawet nie potrafię ranić
jedynie sączę milczenie w bandaże

nie zabiję cię bo mi się nie chce
być człowiekiem

(posttraumatic stress disorder) może zabijać tak samo jak broń

Muzycznie tak mi się skojarzyło

https://www.youtube.com/watch?v=3qMT20Z2NEU

Świetny wiersz. Szacunek.

[eka]

nie jestem ludzki od kiedy selfie
zastąpiły mi studnię światów
za twoimi oczami

nie kocham
wolę się realizować z tobą

Dobry fragment.

Bardzo emocjonalny monolog, skondensowałabym.
A monolog najważniejszego, najstarszego boga ze studni bez dna, który potrafi, ale już nie chce być człowiekiem i nie chce wymiaru ludzkiej miłości.
Megalomania:)
Pozdrawiam.


----------------------------------------------------
Skopiuję, może zmienisz.

odebrano mi wzgórza Afganistanu
tak jak wcześniej odbierano
w ropiejącym strumieniu blasku
całe światy

różaniec pełnopłaszczowy
chujków-samozwańczych panów Bogów

nie jestem ludzki od kiedy selfie
zastąpiły mi studnię światów
za twoimi oczami

nie kocham
wolę się realizować z tobą

zamiast pieszczot waląc konia do twoich nude

by dojść
by odejść
gdy znudzisz

i już nawet nie potrafię ranić
jedynie sączę milczenie w bandaże

nie zabiję cię bo mi się nie chce
być człowiekiem

rozejm
rozejm
wyczerpany

z kurewskim blaskiem w oczach robiącym za bagnet bo nie widzisz
że nie świat się kończy lecz my
ubożsi o kolejną epokę w sztuce
życia

odebrano mi to
czego nie pamiętam
o czym nie potrafię śnić

nie jestem człowiekiem
bo się nim nie urodziłem

i jak pies też nie zdechnę

--------------------------------------------------
PS. chodzi o Allacha?