Pieczone gołąbki

[Marcin Sztelak]

Świat dookoła iskrzy
a my grzęźniemy
w niewypowiedzianym.

Październik drze na strzępy
wszystkie papierowe gęby
dorabiane bliźnim.

Tylko rany niezabliźnione,
wróżę z nich rok
przyszły. Niewyraźnie.

Niby wszystko na wyciągnięcie,
bliżej i coraz bliżej,
jednak przestaję odróżniać
fragmenty.

Ty, na złość, mówisz o światłocieniach.
Odciętych nożem do krojenia
czerstwego chleba.

Grudzień — kartki rudzieją,
milczysz jak zaklęta.
Do stycznia.

Na styku niespełnień,
ale byle do wiosny.
Albo pierwszych wykluć.

Świeże pisklęta
i dobrze znany ciąg dalszy
— ustawiczna podmiana miesięcy.

[witka]

Ja tobym i popradziadował.
Ale marne szanse.

[eka]

Ale przynajmniej cykl podmian na drodze do powiedzeń
Kapitalny wiersz, faktycznie, pieczone gołąbki same nie wpadają do ...

[tetu]

Bardzo mi się podoba Marcinie takie pisanie.
"bliźnim - niezabliźnione" fajna gra słów pomiędzy tymi wersami.
Zastanawiam się nad rymami. Były zamierzone?

Ale przynajmniej cykl podmian na drodze do powiedzeń:)

Zawsze warto mieć nadzieję:)
Świetny wiersz!

[Ania Ostrowska]

"do stycznia - na styku" bardzo ładne, ale najbardziej podoba mi się ostatnia strofa; świetnie nawiązuje do tytułu i na dobrą sprawę mogłaby być samodzielną miniaturką.

[biegnąca po fali]

Niezmiennie zadziwiasz, Marcinie.

Pozdrawiam:)