Nikt nie boi się poetów

[Marcin Sztelak]

Z braku duszy nieśmiertelnej
zadowalam się ogryzkiem jabłka.
Przeżuwam dokładnie, jedyny posiłek
straceńca.

Pod szubienicą zasadzę pestki, wyrośnie,
tworząc cienistą aleje.
I stosy gnijących owoców.

Chyba że ktoś napędzi wina,
będziemy się nim raczyć,
aż do upodlenia.

Wtedy upadnę, bełkocząc wiersze
bez związku.
W końcu nad głową zaszumią
nogi wisielców, dojrzałych na czas.

A później już tylko zgliszcza i przesiewanie
popiołu w poszukiwaniu fragmentów
świętych ksiąg.

Lecz wszędzie będą tylko świeże tropy
czterech jeźdźców. Wypalone na skórze
martwych miast.

[witka]

Podoba mi się.

Z tytułu czepialstwa chciałem coś dodać.

[Alek Osiński]

Zaciekawił mnie ten wiersz, bo ostatnio też pisałem
o jabłkach i pestkach. U Ciebie jednak Marcinie jakby
odwrotna strona medalu. Ciemna strona owocu -
nihilistyczny obraz, ale bardzo soczysty, trzeba przyznać.

Pozdrowienia

[Henryk VIII]

Owszem, kupuję wiersz i to b. chętnie . Ale, tak na marginesie, to prawie cały, bo bez :" bez związku" (4-ta zwrotka), ten wers bowiem uważam za zbędny.