Najważniejsze są paznokcie

[point of view]

ogryzek jabłka
kawałek folii
kosmyk zwiniętych skołtunionych włosów
porwana sznurówka skórka od serdelka
zgięta blaszka
ta którą udało mi się
odkręcić zardzewiałą śrubę
dzienniczek z samymi uwagami
porcelanowa filiżanka stłuczona niechcący
fusy po kawie obcięte paznokcie
złamany ołówek okruszki bułki
czterdzieści cztery stare kupony totolotka
pocztówka znad morza
pył na butach z drogi do lasu
rachunek za prąd
i chyba za gaz

wszystkie dowody mam
w tej kraciastej torbie na kółkach

uwierzcie
między wami
byłem!

[eka]

Nie wszystek umieramy - peel kontra ślady, jakie zostawił.
No jasne, wszystko co zaistniało dzięki naszym działaniom nie wydarzyłoby się, gdyby nas nie było.

[Ava]

kosmyk*
Dowody na istnienie człowieka... zwykłe okruszki ale są.
Trafiłeś do mnie tym wierszem

[point of view]

[Marcin Sztelak]

Właściwie to smutne, tak niewiele pozostaje, jadnak z drugiej strony ważne, że cokolwiek.

Pozdrawiam.

[Ania Ostrowska]

w wersie "a tamten facet chciał pożyczyć ci chusteczkę" wywaliłabym "ci", bo "ci" już jest w zapoprzednim wersie, a z kontekstu wynika, że nie może chodzić o innego adresata.
Bardzo mi się podoba, chodziłam dookoła tego wiersza już parokrotnie wczoraj, zastanawiając się, co byłoby w mojej torbie.

[Gajka]

Niechlujny ten peel, pół śmietnika zgromadził w kraciastej torbie,
pewnie bezdomny.
Nikt sobie nie wybierze, ale sterować zawsze można.
Chyba, że jakieś fatum - tak też bywa.

Pozdrawiam

[point of view]

... a Ty Gajko nie wyprodukowałaś w swoim życiu takich lub podobnych gadgetow... one gdzieś są... dajmy na to w jakiejs innej torbie...

[tabakiera]

Takie okruchy wspomnień, że tak powiem.
"Zostaną po nich buty i telefon głuchy".
Wiersz przypomniał mi sprzątanie mieszkania, które zostawiła babcia.
Wszystkie dowody istnienia.

[point of view]

... za długi był... ciachłem go