Ballada o rycerzach

[Paweł D.]

Zwołał król swoich rycerzy w stal zakutych:
w naszym kraju źle się dzieje- kraj zatruły
cuchnące miazmaty miłości bliźniego
a to jak wiadomo prowadzi do złego.

I trwogą zadrżały wnet serca rycerzy
że pleśń miłosierdzia się może rozszerzyć
i objąć rozkładem należne im włości:
ach zdepczmy w zarodku tę zbrodnię litości!

Bo co kiedy serca poskromią swe chucie
i tryby machiny zapłaczą współczuciem
stalowy ład runie i świat się odmieni
gdy człek miast gromadzić się z drugim podzieli?!

O bracia żelaźni nie miejcie litości
wasz węch wyczulony na smród wrażliwości
niech będzie jak kompas i prosto do celu
powiedzie te ostrza podobne skalpelom

na głucho zawrzyjcie serc waszych wierzeje
bo łzy to wszak woda- stal od niej rdzewieje…
Wskoczyli na konie rycerze ze stali
węszyli- szukali- znaleźli- zdeptali…

[Leon Gutner]

Trzecia i czwarta strofa najlepsze .
Całość ma swój urok .
Leo z ciekawością .

Z ukłonami L.G.

[Paweł D.]

Dzięki.

[Henryk VIII]

Bardzo do mnie trafia - jest i stylizacja, jest i szczypta ironii. Także dużą zaletą jest używanie wielkich liter oraz interpunkcji - przyjemnie poczytać!

H8

[Paweł D.]

Dziękuję.