tytuł na końcu

[marta zoja]

ukradłam wzruszenia książkom
usiłuję zapomnieć wiem na drodze
rudy kot z czarnym przegrywa szczęście

dlaczego niebo jest niebieskie
nigdy nie znajdę odpowiedzi
ta dziecięca szczerość aż boli

czy mogę być sobą bez znaków
zawsze czułam nóż w sercu
ty rysujesz różę w gardle

krzyk poza ciszą

[lczerwosz]

Długo Cię nie było. Ale powrót z ciekawym tekstem.
Stale nie wiem, co znaczy być sobą. Ale to nie jest zarzut do wiersza, tylko do losu.
Krzyk poza ciszą - brawo, nie tak łatwo połączyć niebanalnie ciszę z krzykiem, bo to zestawienie jest bardzo oklepane. Ale, widać, udało się.
I meta-tytuł, zapowiedź tytułu właściwego. Ciekawe.

[marta zoja]

Dziękuję codziennie losowi...że mogę być tutaj...na ósmym piętrze...między takimi ludźmi...jak Ty

[Marcin Sztelak]

Są pytania bez odpowiedzi, bardzo dobry wiersz i ciekawy zabieg z tytułem, który zarazem jest puentą, niebanalną.

Pozdrawiam.

[Alek Osiński]

O, Zosia! Dawno Cię nie czytałem. Wiersz szczerze mówiąc
nie przekonał mnie za bardzo, ale miło widzieć:)

[eka]

ty rysujesz różę w gardle

Niebanalna, mocna metafora.

Witaj ponownie:)

[tetu]

Trzy ostatnie wersy, bardzo, pozdrawiam.

[Nula.Mychaan]

Za Tetu