Oschłość, gry wojenne.

[lczerwosz]

To nie ja jestem złotą rybką.

jak piskorz się wywinęłaś

[witek kiejrys]

Ok, Beti, to je pikne!
Udał ci się ten wiersz. Brawo!

[Enbers]

Groza wojny ujęta w kilkunastu słowach. Realizm przepleciony z surrealizmem. Bardzo zgrabnie napisane, gratuluję

[eka]

turlało się słońce, kuliła ziemia.

-Wyczołgać się do cienia, pomyślała i zanim słowo dotknęło języka,

poczuła chłód.

Genialnie celna, wielopiętrowa metafora ucieczki w oschłość.
Wyczołgać się z własnego rozżarzenia.
Znakomity wiersz.

[Marcin Sztelak]

Ciekawy wiersz, z szerokim polem do interpretacji. I liryzmu w sam raz...

Pozdrawiam.

[bols]

eka,
dziękuję za przypomnienie wiersza i opinię,

Marcin Sztelak,
dziękuję za refleksję

i pozdrawiam serdecznie

[Elunia]

Podobasia zostawiam

[bols]

Elunia -

no cóż, jeśli musisz...
pozdrawiam.

[Henryk VIII]

Witaj,
jak dla mnie to... Twój tekst można rozpatrywać w co najmniej trzech przestrzeniach:
1) wojennej ( okrucieństwo, etc)
2) wirtualnej ( gra= iluzja prawdy)
3) egzystencjalnej ( relacja: człowiek - człowiek albo bardziej konkretnie: kobieta - mężczyzna)
Spora oszczędność słowa sprzyja rozmaitym interpretacjom.
Duże
H8

[bols]

Henryk VIII -

Po napisaniu wiersza mogę tylko słuchać komentarzy.
Dziękuję i pozdrawiam.