i ty możesz zostać Syzyfem

[Ania Ostrowska]

przestać się bać to jakby chcieć
zatrzymać krople wody
sunące w dół szyby zygzakiem
po śladach

przykładasz palce do chłodu szkła
w miejsce przed spotkaniem z większą
jeszcze większą nic to
że na drugiej stronie

każda wraca po swojemu
tylko ciężar nie zmienia stanu skupienia

[eka]

Opis zatrzymywania lęku w podwójnej metaforze. Szyba znaczona kroplami deszczu (strach) i syzyfowa praca zatrzymania ich pojedynczych, chłodnych ścieżek. Na nic, bo kolejna zaczyna swą drogę, i kolejna też sunie identycznym szlakiem, a nad zatrzymującym je palcem... wody coraz więcej, i więcej, przelewa się i trzeba zaczynać od nowa.

Nie potrafię pomnożyć obrazu o drugą stronę szyby - może to kolejna metafora, że każde działanie jest pozorne? Wszystko idzie swoją koleiną.
Czy warto być Syzyfem? Ja myślę, że nie mamy nic w tej kwestii do powiedzenia.
----------
BTW, tytuł skojarzyłam z innym: I ty możesz zostaniesz Indianinem, więc chwilę trwało, zanim weszłam w wiersz:)

Mam nadzieję, że cząstkowo zrozumiałam, gdyż lekki nie jest w swoim stanie skupienia.

[Nula.Mychaan]

przestać się bać to jakby chcieć
zatrzymać krople wody
sunące w dół szyby zygzakiem
po śladach

przykładasz palce do chłodu szkła
w miejsce przed spotkaniem z większą
jeszcze większą nic to
że na drugiej stronie

każda wraca po swojemu
tylko ciężar nie zmienia stanu skupienia

Aniu bardzo piękny.

Tak uogólniając, w połączeniu z tytułem, widzę zmagania z losem i to że z nim się wygrać nie da.
Smutny ten obrazek i ciężar nie może wyparować jak woda.

[Ania Ostrowska]

eko, wielkie dzięki za trud wczytania się w wiersz. A mnie się psiakostka, wydawało, że wszystko w nim jest aż zbyt oczywiste Druga strona jest dosłownie drugą stroną (szyby), tą po której pada deszcz. Masz rację, że tytuł może rzeczywiście nie najszczęśliwszy, ale chciałam w nim przemycić odrobinę ironii wobec tych, którym się zdaje, że są niepokonani. Sama czasem tym grzeszę.

Nula, ano smutny, bo wesołe jakoś mi się nie piszą. Dziś jakiś depresyjny dzień, a ja w ogóle niewiele piszę, więc jak mi się już zebrało, to i ulało

Serdecznie Was pozdrawiam, Dziewczyny

[Marcin Sztelak]

Smutny? Pewnie tak, z tym że życie jest nad wyraz smutne, zważyszy choćby na jego zakończenie. Pewnych rzeczy nie przeskoczymy.

Pozdrawiam.

[Ania Ostrowska]

tak, ale czym byśmy byli, gdybyśmy wciąż na nowo nie próbowali? Bardzo dziękuję za czytanie ze śladem, Marcinie

[eka]

Druga strona jest dosłownie drugą stroną (szyby), tą po której pada deszcz.

A widzisz, ja sądziłam, że peelka po zewnętrznej stronie zatrzymuje krople. Czyli to tylko metafora, a sądziłam, że wyrosła z empirii i została połączona.

odrobinę ironii wobec tych, którym się zdaje, że są niepokonani.

W tym kontekście faktycznie dobrze funkcjonuje:)

[Ania Ostrowska]

dzięki za powroty, eko

[Alek Osiński]

w miejsce przed spotkaniem z większą
jeszcze większą nic to
że na drugiej stronie

każda wraca po swojemu
tylko ciężar nie zmienia stanu skupienia

Ciekawie rozwiązanie Syzyfowej zagadki,
ale tutaj, na przełomie -

"jeszcze większą nic to/że na drugiej stronie"

jakoś stylistycznie nie gra mi przerzutnia

lepiej by się czytało imo

"jeszcze większą niż ta
co na drugiej stronie
wraca po swojemu - tylko ciężar

nie zmienia stanu skupienia"

Subiektywny ogląd:)

[Ania Ostrowska]

Dziękuję, Alku, za pochylenie się nad tekstem, przemyślę Twoją propozycję, bo niewątpliwie masz rację, że od strony stylistycznej Twoja wersja brzmi lepiej. Problem mam tylko z tym, że zarazem zmienia się sens, muszę się dobrze zastanowić, czy chcę pójść na taki kompromis.
Pozdrawiam serdecznie