Grymas.

[Karma]

Zapiekane pomarańcze.

Na tle woskowej zieleni,
z palcem uniesionym do ust
- zerkasz w moją stronę,
ale to raczej tylko przypadkiem.
Gdzieś pomiędzy nami czai się
rój stokrotek.

Podchodzę przy samej ścianie
- skąd się właściwie wzięła tak nagle? -
że można by ciąć mną drewno na drzazgę,
czy już sobie pójść - posmarować kromkę,
odwrócić się na pięcie.
Dołożyć jeszcze kilka krawędzi na mój kark,
aż całkiem spadnę i będzie o jednego mniej
przy podziale ról na zbędne i przydatne

jak zapiekanka z pomarańczy
- kwaśna w chuj.





Z cyklu: To zaraz znika.
Jagoda Mornacka.

23.06.2017

[Ania Ostrowska]

gorzko-słodki wiersz; rzeczywiście jak pomarańcze. Najbardziej podoba mi się ten fragment:

Podchodzę przy samej ścianie
- skąd się właściwie wzięła tak nagle? -
że można by ciąć mną drewno na drzazgę,
czy już sobie pójść - posmarować kromkę,
odwrócić się na pięcie.

Pozdrawiam

[Marcin Sztelak]

Tyle słodyczy, a jednak kwaśno, w chuj zresztą.
Świetny wiersz.

Pozdrawiam.

[Nula.Mychaan]

Podoba mi się Twój wiersz

[Karma]

Aleście się wszyscy rozgadali!!!
A Jagoda specjalnie dla Was - kilka słów więcej.
No weźcie Jej nie zawiedźcie! Rymuje nawet!!!

:P

Wszystkiego dobrego, dzięki

[eka]

O etapie, który informuje tytuł.
A było pole pastelowej zieleni i nad nim rój stokrotek (ładne!).
Gdy zapiekło pomarańcze, ona - wychynęła jak ściana. Peel jak siekiera, waha się nad zmianą podejścia (kromka lub odejście).

Pointa, po odczuciu obwiniania peela za wszystko, mocna emocja, i koniec liryki:)

[Karma]

Koniec liryki, zostaje sama proza.
Prozac nawet

Dzięki

[eka]

Koniec liryki, zostaje sama proza.
Prozac nawet

Dzięki

Trudno mi uwierzyć:)

[Karma]

Mowie o życiu, nie o pisaniu :p

[WHITE RAVEN]

Życie to parabola naszych uczuć .
Wiersz świetny (zaraz go przeczytam).

Gdzieś pomiędzy nami czai się
rój stokrotek.

Będę musiał na nie uważać bo jak rój to kąsa

jak zapiekanka z pomarańczy
- kwaśna w chuj.

Czasem można trafić na zepsutą zapiekankę

Guziczek z pętelką