Igraszka

[Marcin Sztelak]

Zapisuję ci w testamencie wszystkie
umarłe poezje. Szczególnie te poczęte
od słów: jeszcze będzie.

Dziś coraz lepiej przepuszczam światło - cienie,
aż po przeźroczystość.
Lub prościej – zanikam za horyzontem
twoich zdarzeń. Wraz ze swym codziennym
nic nie poradzę.

Wiem jedno – byłaś jedynym wierszem,
tylko zgubiłem puentę.
Lub nieopatrznie zamieniłem na milczenie.

[Nula.Mychaan]

Czytam wiersz bez ostatniego słowa

[Ania Ostrowska]

Czytam wiersz bez ostatniego słowa

ja też.
Nie bardzo czuję związek tytułu z wierszem. Życie jako igraszka losu? To chyba byłoby zbyt banalne

[Marcin Sztelak]

Zgadzam się z wami. Aniu nie koniecznie losu. Dzięki za czytanie.

Pozdrawiam.

[witka]

Jedyny wiersz - a point przybywa

[eka]

Zapisuję ci w testamencie wszystkie
umarłe poezje. Szczególnie te poczęte
od słów: jeszcze będzie.

Dziś coraz lepiej przepuszczam światło - cienie,
aż po przeźroczystość.
Lub prościej – zanikam za horyzontem
twoich zdarzeń. Wraz ze swym codziennym
nic nie poradzę.

Wiem jedno – byłaś jedynym wierszem,
tylko zgubiłem puentę.
Lub nieopatrznie zamieniłem na milczenie.

Peel jako igraszka?
Bo na pewno nie adresatka. Rozliczeniowy po trosze liryk, gdzie winę za zanikanie podmiot bierze na siebie.
Ambiwalencja, bo: byłaś jedynym wierszem, ale nic nie poradzę, zgubiłem puentę.
Myślę, że pointa jest w nie do końca umarłej poezji, w tej nadziei, że:jeszcze będzie.