pod śniegiem zamiera krzyk

[tetu]

i ustały śpiewy

przeklęta ziemia opustoszała
niczym jałowa matka szukająca drogi

dziewięć miesięcy to chwila kiedy mogę przytulić
nie naprawię błędów
pestki granatu wrosły we mnie jak niechciany płód
który sprawia że w dojrzałym powietrzu
nagle się umiera

ciemność jest we mnie matko
rozproszona o trzy pory roku
tylko wtedy czas jest naszym bogiem

nie płacz
perły znów podmywają kamień
nim się obejrzysz wrócę
dla wypełnienia
przymrozkiem dotknij

przeczekaj

[Marcin Sztelak]

Bardzo dobry wiersz, chociaż osobiście widziałbym go z interpunkcją, jej brak w niektórych miejecach utrudnia odbiór.
Chociaż, podobno myślenie nie boli...

Pozdrawiam.

[witka]

dobry, jeszcze wrócę

jak dla mnie lepszy bez dwóch ostatnich słów

[tetu]

Marcinie, a wiesz ile razy była zmieniana wersyfikacja, żeby ułatwić odbiór? No to się postarałam:D
a myślenie to przyszłość i nie boli, fakt Bardzo Ci dziękuję za opinię. Odpozdrawiam.

Wicia, dziękuję za ślad i słówko. Sprawę rozpatrzę:) A gdyby tak tytuł przeczytać jako ostatni wers, puentę?

[witka]

lepiej, jakby do samej siebie

[abandon]

Całkiem hipotetycznie i bez zobowiązań, może byłoby bez i*
a na zakończenie

nie płacz
zanim perły podmyją kamień
wrócę
z pierwszym przymrozkiem

Ale gdybym umiałbym, to bym sam se napisał

Chyba zapiszę się do pani na korki, tylko jeszcze nie wiem z jakiej partii materiału Kwestia negocjacji

[refluks]

Przepiękne.
Aż coś w środku moim drgnęło.

[teo]

Świetne otwarcie

Niesamowity wiersz. Nie tylko o zmianach pór roku ale i z drugim dnem, nieuchwytnym urokiem, jakby w wierszu obok podmiotu i adresata był ktoś jeszcze. . I do tego nostalgiczny klimat. Można interpretować wielokrotnie.
Piękne metafory.

W ramkę i na ścianę


teo

[tetu]

Ab, spójnik musi być i basta Sugeruje przerwanie pewnej sytuacji, zabawy. Pasuje mi w tym miejscu. Natomiast co do puenty muszę się zastanowić, czy to nie zniweczyłoby mojego zamysłu Pod lir nie wraca z pierwszym przymrozkiem, (a można to tak odczytać wg Twojej sugestii) on właśnie wtedy odchodzi:) W pierwszej wersji wiersz miał tytuł "trzy pory roku" czwarta jako pustka, ale też wypełnienie reszty czasu, pomiędzy tęsknotą matki, a powrotem córki (zima, śnieg gdzie wszystko zamiera łącznie z krzykiem - rozpacz) i tak się teraz zastanawiam czy, dobrze zrobiłam zmieniając tytuł, ale przemyciłam go do treści, więc raczej jest oki.

Ale zaraz, gdyby tak przyjąć Twoją opcję zakończenia i dalej czytać tytuł jako ostatni wers wcale nie jest oczywiste że pod lir wraca z pierwszym przymrozkiem. Teraz to widzę:)
"z pierwszym przymrozkiem pod śniegiem zamiera krzyk" zrobiło się nawet dwuznacznie.
I widzisz cóżeś narobił? Muszę pomyśleć, dzięki.

Chyba zapiszę się do pani na korki, tylko jeszcze nie wiem z jakiej partii materiału Kwestia negocjacji

Już mi się podoba kupisz dobre wino będziemy negocjować, tylko pamiętaj zawsze wychodzi na moje

Refluks, dziękuję bardzo

Świetnie Teo. Bardzo mi się podoba Twoja interpretacja. I ten ktoś jeszcze, super.
Thanks.

[abandon]

Dobrze już dobrze, a czy ja w ogóle coś mówiłem?