ziemia obiecana

[witka]

to był exodus
wzdłuż żródeł samotności wilgoci kobiet
do zaczerpnięcia
bez zamurzania palców w wodzie święconej

i trawy niepołożonej
wiatrem która musi się podnieść
jak wzięty na atrapę
drogowskaz po drodze z zabawy

nie wiem czy poza wędrówką
doświadczam tylko
nieustającej cierpliwości próchnicy
mojego kawałka ogrodu

[Alek Osiński]

bez zamurzania palców w wodzie święconej

"zamurzanie palców w wodzie święconej" - genialna metafora/neologizm.
Myślę, że trochę przydługa fraza utrudnia czytanie, przez co trudno
uchwycić rytm w wierszu, trochę się rozmywa

[witka]

Alek. Dzięki za radę.

[Marcin Sztelak]

Też nie wiem za bardzo czego doświadczam, ale nie ustaję w nadziejach... Dobry, aczkolwiek nieco rozmazany wiersz.

Pozdrawiam.

[Nula.Mychaan]

Pikantny na pierwszy rzut oka, ale ma głębszą warstwę, bardziej ją przeczuwam niż mogę odczytać, ale pewnie już za późna pora na rozgryzanie, więc pewnie jeszcze wrócę, bo zaintrygowałeś