szkice (I)

[AS...]

trudno ukryć ślady
kiedy oczy piszą wiersz
każde spojrzenie ma swój kolor

wiem

czemu w miejscach na które patrzysz
pojawia się krew
ale nie wiem
kto powbijał gwoździe w twoje sny

[Nula.Mychaan]

O kurcze
Jesteś mistrzem w przekazywaniu tyle treści w tak niewielu słowach
wow wow wow

[biegnąca po fali]

I znowu ten spokój, którego tak Ci zazdroszczę

[tetu]

Już dwa pierwsze wersy, zacny Asie są niesamowicie nośne i bogate w treść.
Tytuł skojarzyłam z czymś bardzo głębokim. Zranienia. Co znajduje uzasadnienie w mocnej nawet powiedziałabym drastycznej, aczkolwiek dobrej puencie. Czytam tu sporo krzywdy. Dobry wiersz.

[lczerwosz]

trudno jest ukryć wypieki
kiedy oczy piszą wiersz
a każde spojrzenie ma swój kolor

wiem

czemu w miejscach na które patrzysz
pojawia się krew
ale nie wiem kto w twoje sny

powbijał gwoździe

A gdyby tak?

[Marcin Sztelak]

Świetny szkic, zgodnie z tytułem czekam na następne.

Pozdrawiam.

[mawo]

Bardzo dobry

[tetu]

Wybacz Leś, ale mi te wypieki jakoś tu nie pasują.
Ślady mają swoją wymowę (wg mnie oczywiście) kojarzą mi się z mocnymi przeżyciami, doświadczeniami. To takie zarysowania, odciski wewnątrz człowieka. Natomiast wypieki, w moim rozumieniu bardziej w kierunku zażenowania, zawstydzenia, a nie o to tu caman moim zdaniem, pozdrawiam.

[lczerwosz]

mi te wypieki jakoś tu nie pasują.

Nie jest to wcale takie pewne, czy mają być właśnie wypieki. Tak napisałem, żeby zabarwić to emocjonalnie. Ślady, jakby bruzdy, blizny, szramy, przebarwienia, są takie ślady. Nawet tatuaże wykonane pod wpływem uczucia, które gdy mija, powoduje, że pumeksem chcemy wydrapać właśnie ślad.

[jaguar]

Też bym zmieniła "ślady" na coś zabarwionego emocjonalnie. Podoba mi się ten wiersz