pod śniegiem zamiera krzyk

[Alek Osiński]

Czytam jak rozmowę Demeter z Persefoną. bardzo lubię tę historię.
Intrygujący wiersz, chociaż w samej końcówce zabrakło mi jakiegoś
ziarnka granatu, to znaczy wisienki na torcie:)

[Nula.Mychaan]

i ustały śpiewy

przeklęta ziemia opustoszała
niczym jałowa matka szukająca drogi

dziewięć miesięcy to chwila kiedy mogę przytulić
nie naprawię błędów
pestki granatu wrosły we mnie jak niechciany płód
który sprawia że w dojrzałym powietrzu
nagle się umiera

ciemność jest we mnie matko
rozproszona o trzy pory roku
tylko wtedy czas jest naszym bogiem

nie płacz
perły znów podmywają kamień
nim się obejrzysz wrócę
dla wypełnienia
przymrozkiem dotknij

przeczekaj

Znów bardzo udany wiersz Chyba założę Twój fakclub;)

[tetu]

Alku świetnie odczytałeś No cóż, bywa że podają tort bez wisienki
Bardzo Ci dziękuję za opinię, pozdrawiam.

Nulka, bardzo Ci dziękuję, to miłe