ukamienowana

[tetu]

tyle we mnie treści co żywego mięsa
a ty wieszasz psy - gryzą

po ciąg przenośni
składam się tylko z życzeń
albo żalów

gorzkich podskórnych metafor
przybitych do krzyża rymem
lub okrytych bielą
gdzie chłód dzwoni zębami

na pokuszenie

z każdego wersu wysysasz szpik
choć raz bądź bardziej liryczny

dziś spłodzimy wiersz
poeto

kamienie mają siłę zmartwychwstania

[Marcin Sztelak]

Niech uwierzy, być może naiwnie, ale zawsze. Zamiast wina pijesz moją krew - z tego wersu bym zrezygnował, zbyt banalny chyba. No i tytuł, telewizyjnie/chłamowato mi się kojarzy, mocniejszy być powinien.

Pozdrawiam.

[tetu]

Marcin, masz rację, dzięki. Zrobione.

[W.M.Gordon]

Lubię, im blizej końca tym lepiej.
po ciąg (?)

[tetu]

Tak, po ciąg, a co? nie mylić z pociągiem Zdaje sobie sprawę z brzmienia tego fragmentu, ale to taki mały eksperyment Gordon, dzięki za wizytę. Troszkę poprawiłam końcówkę nawiązując do tytułu i nie tylko.

[Lucile]

a moją uwagę przyciągnął właśnie ten wers:

po ciąg przenośni

bardzo mi się podoba – dla mnie ma w sobie taką świeżość skojarzeń - a w połączeniu z pierwszym dwuwersem - brzmi świetnie i wywołuje szereg obrazów oraz kojarzy się z powiedzeniami: „ostatnich gryzą psy”, „psy szczekają, karawana idzie dalej”, itp. To nie zarzut, bowiem zgrabnie poszerza interpretację wiersza.
„Po ciąg przenośni” (wprawdzie zastrzegasz w komentarzu, by nie mylić z pociągiem), ja czuję, ba, widzę smutek i żal wywołany widokiem świateł ostatniego wagonu oddalającego się pociągu (co, kto w nim odjeżdża?)

z każdego wersu wysysasz szpik

„Szpik” - rzecz bardzo cenna, istotna, głęboko ukryta, czyli, ja odczytuję – co; zaufanie, bezpieczeństwo,

choć raz bądź bardziej liryczny

czułość i „motyle w brzuchu”.

Jednak jeszcze nic straconego, pozostała nadzieja, a nawet pewność:

dziś spłodzimy wiersz
poeto

kamienie mają siłę zmartwychwstania

Tetu, tylko trzecią strofę widzę tak:

gorzkich podskórnych metafor
okrytych bielę
gdzie chłód dzwoni zębami

To jednak tylko moje odczytanie - nic więcej – żadna sugestia, bo całość tak mi się spodobała, że skłoniła do zabrania głosu.

Serdeczności od

Lucile

[biegnąca po fali]

Super. I tylko ta puenta...

[tabakiera]

Podoba mi się ten wiersz, jakby w odpowiedzi na krytykę literacką.
Rymy przybijają do krzyża wg tych, co nie cierpią rymów.
z każdego wersu wysysasz szpik - to chyba dobrze, jestem za uważnym czytaniem.
Puenta optymistyczna i bardzo dobra.

Można też odebrać jako dialog wewnętrzny z poetą i pragmatykiem w sobie.

[tetu]

Lucile, bardzo mnie ucieszył Twój komentarz, bowiem fajnie zinterpretowałaś. Połączenie fragmentu "po ciąg przenośni" z pierwszym dwuwersem świetnie odczytane:) Konstrukcja wiersza była w pierwowzorze ciut inna i rzeczywiście ten wers przynależał do pierwszej strofy, potem oddzieliłam żeby nie sugerować, dlatego tymniemniej cieszy mnie Twój odbiór.

Tetu, tylko trzecią strofę widzę tak:

gorzkich podskórnych metafor
okrytych bielę
gdzie chłód dzwoni zębami

To jednak tylko moje odczytanie - nic więcej – żadna sugestia, bo całość tak mi się spodobała, że skłoniła do zabrania głosu.

Lucilko, pozbyłaś się tutaj wersu z przybiciem do krzyża, co w tym wierszu jest dość istotne. Ma związek z tytułem, nieco dalej z gorzkimi żalami, aż po zmartwychwstanie. Bardzo rozumiem, że poczytałaś tutaj po swojemu i szanuję Twój odbiór, jednakże brakowałoby mi tego fragmentu. Serdecznie Ci dziękuję za opinię, każda na wagę złota:) pozdrawiam.

Dzięki Ewuś:)
Zatem pozostawiam Cię dalej w zamyśleniu

Tab, cały bukiet dla Cię* dziękuję

[Nula.Mychaan]

Tetu nie widziałam pierwotnej wersji, a ta jest rewelacyjna
Wspaniały wiersz