Ultima Thule (podzwonne)*

[Marcin Sztelak]

Na krańcu stawiam pałace
z zagubionych przedmiotów.
Takich jak połamane kredki
i zapałki podzielone na cztery.

Strony świata, chociaż nikt się nie upiera
przy takim rozróżnieniu.
Być może droga jest jedna, tylko błędnik
szaleje.

Otumaniony bliskością przyszłych
zapomnień, jednak lepszych
niż sztuczne kwiaty i ograna trąbka.

Za mgleniem zielona wyspa,
skuta lodem, ale i to minie.
Jak każda chwila.

* bywam złośliwy

[witka]

Dobrze, że to jeszcze nie wsiadany, nie wysiadany.
Pozdrawiam.

[biegnąca po fali]

Pomijam motywy i skupiam się na treści. Im dalej tym lepiej.
Jestem zachwycona.

[witka]

Fermento pikawa za biegnącą po fali, jeszcze raz.

[Nula.Mychaan]

Świetny wiersz, połączenie końca świata z wyspą świetne zestawienie.

[Halmar]

Sztelak, miałam cię za oryginała. Dobrze wiedzieć, że nie jest się nieomylnym.
Trochę się opóźniłeś z tą "złośliwością" - wyrzuciłam tamto bikini.

Masz tu, pożul se

Dodano -- 25 lip 2017, 7:48 --



Dodano -- 25 lip 2017, 7:50 --

Pomijam motywy i skupiam się na treści. Im dalej tym lepiej.
Jestem zachwycona.

Im dalej w las, tym więcej zieleni

[witka]

Tutaj, gdzie mieszkam im dalej w las tym więcej śmieci, oczywiście do miejsc, gdzie się kończy dojazd.

[Halmar]

Witka, dla wrodzonego optymisty, w promieniach słońca nawet blacha jak złoto lśni :)

[witka]

Muszę się przyznać. Leśniczy namierzył mnie po kartce światecznej.
Dogadaliśmy, posprzątałem zaadresowany do mnie kwartał lasu.
Potem, przez kilka lat kupowałem (na asygnaty) u niego odpadowe, nie nadające się nawet na papierówkę drewno na opał.
Może to nie był początek jakiejś wielkiej przyjaźni, ale wychodziło taniej.
O ewntualności kolegium nie wspomnę.